40
andere1). Deze kwamen te juister tijd de iinie van de voorsten versterken,
die den bovenrand bereikt hebbend, veel verliezen leden van vuur uit op
de hoogten gelegen loopgraven en van artillerievuur uit de richting van
Krithia. Een compagnie werd in reserve gehouden en belast met den opvoer
van munitie en water naar de hoogten, terwijl de 3 andere tot den aanval
overgingen op de loopgraven, die van een weinig beteekenende ijzerdraad
versperring voorzien waren.
De Turksche vleugel in de richting van Krithia week onder zware
verliezen, doch die aan de zijde van Tekke Burnu of Hoogte 114 (dus in
de richting van W. baai) kon nog standhouden. (Omstreeks 12 uur in den
middag). Telkenmale als de aanvallers het echter waagden verder door te
dringen dan de bescherming van het scheepsgeschut reikte, werden zij door
tegenaanvallen terug gedreven.
In den namiddag konden de Turken zoo krachtig opdringen, dat het
centrum moest wijken. Hoe laat dit geweest is, kan niet met zekerheid na
gegaan worden. Volgens een beschrijving van den commandant der 2e
Royal Fuseliers moet dit tegen 3 uur geweest zijn. Althans hij schrijft, dat
op dat gevechtsmoment een bericht naar de landingsplaats werd gezonden
„where 87th Brigade were now landing". Daar kwamen n.l. 2 reserve
bataljons van die brigade aan: de Inniskillings en het Border Regiment.')
Deze deden een aanval op hoogte 114 en kregen verbinding met de Lan
cashire Fuseliers, die bij W. geland waren. Volgens Hamilton's rapport
omtrent die landing moet dit omstreeks 11.30 v.m. geweest zijn. Verdere
vorderingen werden echter niet gemaakt en des avonds liep de jngenomen
lijn op ongeveer l'/2 K.M. van het landingspunt vanaf de kust naar hoogte
114 aansluitende bij de opstelling der troepen die bij W. geland waren.
B) De landing bij W.-baai.
Onmiddellijk zuid van Teke Burnu ligt de W. baai, een gunstig lan
dingspunt, waar het strand gevormd werd door een strook zand van een
350 M. lengte en 15-30 M. diepte. Een' smal ravijn gaat hier over in een
geul tusschen de klippen, zoodat het vaarwater vrij is. Rechts en links
stijgt het terrein steil omhoog, doch in het midden vormen eenige duinen
een meer geleidelijke overgang. Echter waren hier breede ijzerdraadver
sperringen aangebracht langs den rand van het water en onzichtbaar er
onder. Onder leiding van den Duitschen majoor der Pioniers Effnert waren
met torpedokoppen, door de marine afgestaan, trapmijnen aangelegd
Het hooger gelegen terrein was eveneens zwaar versterkt met vele
loopgraven. Daarheen vormde het smalle ravijn een soort nadering. In de
spelonken tusschen de rotsen waren, onbereikbaar voor de marineartillerie,
mitrailleurs opgesteld, die de ijzerdraadversperingen bestreken. Twee hoog
ten, van welke een de ligplaats was van de batterij bij Kaap Hellas, door
de Queen Elisabeth einde Februari vernield, waren ingericht tot steunpunten,
omgeven door een 20 M. breede ijzerdraadversperring. Loodrecht op de
kust was door een andere ijzerdraad versperring de vebinding naar V. baai
afgesloten.
Voor deze landing was aangewezen het le bataljon Lancashire Fuseliers.
Zij werden om 4 uur uit de Euralus en Implacable in de booten overgeladen:
4 Cien in 32 booten, verdeeld over 8 sleepen van 4 met een onderlingen
afstand van een kleine 100 M. Om 6 uur werd het strand bereikt. Een
hevig bombardement (5. v.m.) van de marine hield de bezetting der loop
graven in de onderkomens. Binnen de 200 M., in ondiep water gekomen,
werden de sloepen zoo snel mogelijk naar het strand geroeid: 24 sloepen,
waarin 3 compagnieën recht vooruit, 8 andere met de 4e compagnie, waarbij
de commandant der 88e brigade, generaal Hare, namen richting op Teke
Burnu. Ook nu spaarde de verdediger zijn vuur zoo lang mogelijk, wat
echter niet de beste tactiek schijnt geweest te zijn, speciaal niet voor zijn
mitrailleurs.3)
1) Reeds om 7 uur schjjut sein verbinding verkregen te zijn met de in de
Ybaai (Sigindere-mond) gelande troepen. Ook kreeg de bataljonscommandant
bericht, dat de landing in de V. baai (bjj Sedd-el-Bahr) een ongunstig verloop uam.
2) D.w.z. 1 bataljon van dien naam.
3) Misschien was een andere tactiek niet mogeljjk.
Het is niet na te gaan of de mitrailleurs uit hun opstellingen tusschen de
rotsen op de sloepen konden vuren en evenmin of het mogeljjk was in dat
geval enkelé mitrailleurs zoodanig op te stellen dat het wel kon.
