51
Tusschen X. en W. was verband verkregen1) en een hooge rand was
bezet, loopende van het noorden van X. baai tot een vernielde kustbatterij
tusschen Kaap Hellas en V-baai gelegen (beschieting Queen Elisabeth en
andere schepen in Februari) en verder naar den vernielden vuurtoren. Deze
hooge rand vormde een scheiding tusschen de kust en het daar ten N. van
gelegen lagere land, een lepelvormige inzinking afwaterend in de Mortobaai,
en vanaf die hoogte in te zien. De troepen bij V baai hadden echter dien
gunstigen, de zuidkust dekkenden rand niet kunnen bereiken, _Sedd-eI-Bahr
was nog niet genomen. Bij S. koip men ook niet verder, terwijl de Austra
lische troepen, bestemd om „als een doorn in 's vijands zijde gedreven te
worden," met moeite een ijle linie bezet hielden.
Bij X.-baai moest de Implacable met artillerie vuur ingrijpen, om den
toestand te redden. Om onbekende redenen had de commandant der gelande
troepen aan de marine gevraagd geen zoeklichten te gebruiken.
Denkelijk heeft daarbij de bedoeling voorgezeten zelf tot een aanval
over te gaan, doch toen de Turken te sterk opdrongen, moest de hulp
van de marinezoeklichten toch ingeroepen worden en stoomde de Implacable
tot zoo dicht onder de kust als mogelijk was en opende op een paar honderd
meter het vuur op de Turken, aldus den toestand reddend. „There was
more than a chance, that the Turks would drive our men on V.-beach
into the sea and rush the River Clide". Doch de Engelschen hielden stand,
al verloren zij ook eenig terrein bij Sedd-el-Bahr.
Des morgens (26e) kwamen de voorste bataljons van de door Liman
von Sanders uit het Noorden aangetrokken 5e en 7e divisie bij Kaap Hellas
en Hissarlik. Bij het aanbreken van den dag gelukt het enkele afdeelingen
bij Kaap Hellas zelfs het strand te bereiken. Tegelijk werd de River Clide
door de Aziatische kust-artillerie onder vuur genomen. De Albion en de
Cornwallis openden hun vuur op de Turksche liniën, tot de Engelschen na
een goed uur weer vooruit konden. Enkele Turksche zware houwitser batte
rijen konden door hun te geringe dracht van uit hun stelling geen steun
verleenen, terwijl het veel verder reikende marinegeschut elke stelling ver
andering belette, daar de ligging der batterij door vliegeniers gevonden
was. Toen de Engelschen bij V.-baai weer tot den aanval konden overgaan,
begon in het midden eene zwakke compagnie,_opgelost_ in een ijle tirailleur
linie een sprong te maken, daarna werd de linie verdicht en verlengd en
kwam men tot voor het oude fort. Hier bevond zich een iizerdraadvér-
sperring van tot dusver ongekend zwaar materiaal, de hoofddraad was
buitengewoon dik, de prikkels waren extra scherp en dicht op elkaar.
Met kleine groepjes, gebruik makend van de minste dekking, konden de
Engelschen vooruit komen en gelukte het de loopgraven en het oude fort
te nemen.
It was a theoretical attack effected with clockwork precision. Om 9 uur
kon nu tot den aanval op Sedd-el-Bahr worden overgegaan en na een
hevig straatgevecht was dit tegen den middag genomen. In de nu volgende
gevechts-pauze richtte de marine haar vuur op het dorpje Kharab Kale,
dat door de Turken bezet was, doch eveneens door de Engelschen ge
nomen werd. (3 uur n.m.). Deze aanval werd gedaan door slechts 500 man,
die eenig overgeblevenen van de 2000, die den vorigen dag geland waren.
Er werd verband gekregen tusschen de troepen van W. en V. en
zonder moeite konden nu van het Fransche expeditie korps 4 bataljons die
niet voor Kum Kale bestemd waren, laat in den middag geland geworden
bij V.
Ook werd met S.-baai verband verkregen en kwam er zoo gelegen
heid over dag artillerie en voorraden ongehinderd bij W. en V. aan land
te brengen.
Van Duitsche ziide wordt opgegeven, (en het is ook zeer goed verklaar
baar) dat hoofdzakelijk gebrek aan munitie de oorzaak was van de geringe
kracht der Turken1). De aanvoer door Rumenië ging met steeds meer moei-
1) De nacht werd gebruikt om daar „personal and stores" te ontschepen en
„the remainder of the Di"ision" zegt Hamilton, vermoedelijk dus de Essex en
Scotts 2 bat.taljons van de 88e Bngade.
2) Behalve met gebrek aan munitie, hadden de Turken ook te kampen met
een tekort aan telefoonmateriaal. De verbindingen, werden herhaaldelijk door
liet artillerievuur vernield.
