190
In de derde plaats moeten de saniteits-soldaten tot een afzonderlijk korps
vereenigd worden enonder leiding van een' officier van gezondheid
onderwijs genieten in liet aanleggen van verbanden, het stillen van bloedin
gen en verdere bandgrepen der kleine chirurgie; daar liet een hoofdver-
eisehte is, dat de saniteits-soldaten in vredestijd bijeen blijvengezamenlijk
geoefend worden, en tot gemeenschappelijk handelen leeren samenwerken,
en de uitgebreidheid onzer Indische bezittingen en de daaruit noodzakelijk
voortspruitende versnippering van onze legermacht niet zou toelaten, dit
consequent door te voeren, zoo zou het doelmatig zijn:
1°. Voor den dienst te velde een saniteits-korps op te richten, geheej
uit oppassende vrijwilligers bestaande, waarvan de getalsterkte evenredig
moet zijn aan onze legermacht en de waarschijnlijk te voeren veldtochten;
dit korps in vredestijd te oefenen en voor den dienst in een groot hos
pitaal op Java te bezigen, en het, even als een veld-bataillongereed te
houdenom bij het eerste signaal te velde te trekken.
2°. In den dienst bij de overige hospitalen te voorzien, door voor de
active dienst, wegens lichte, nader te bepalen gebreken afgekeurde mili
tairen van een goed gedrag en sterk gestel, die vrijwillig in dien nieuwen
dienst willen treden.
Ten einde bij benadering een' maatstaf te hebben voor de sterkte eener
op te richten sauiteits-kompagnie, geven wij zeer in het kort aan, hetgeen
de oudervinding van Europesche oorlogen hieromtrent geleerd heeft. De
eerste saniteits-korpsen zijn in Erankrijkop voorstel van Larrey, door
Napoleon onder den naam brancardier-korpsen opgericht; zij bestonden
oorspronkelijk uit 32, van draagstokken voorziene, manschappen, waarvan
twee eeue baar bedienden, om de gekwetsten uit het gevecht weg te dragen.
Hieruit zijn in latere tijden de saniteits-kompagniën ontstaan, die reeds
in 1850 door Oostenrijk georganiseerd werden, 200 man sterk, en voor eene
legermacht van 20 tot 25000 man bestemd waren; in de latere oorlogen
echter is gebleken, dat 200 man niet voldoende aan het doel beantwoord
den, en is 000 man als normaal-cijfer voor een leger van 25000 man^
waarbij men op 3500 dooden en gekwetsten rekent, aangenomen.
Door den Indischen saniteits-dienst ongeveer in te richtenzooals door
ons werd aangegeven, worden belangrijke voordeelen verkregen; zoo spoe
dig toch als grondbeginsel wordt aangenomenbij den saniteits-dienst
alleen lichamelijk en zedelijk geschikte personen toe te laten, vervalt voor
luie, liederlijke soldaten de reden, om ziekte voor te wenden, wel wetende
dat, zoo het hun al gelukken zou, gedeeltelijk ongeschikt voor den mili
tairen dienst verklaard te wordenvan geheele afkeuring geen sprake kan
zijn; en, zich iederen uitweg afgesneden ziende, zullen zij eindigen met
