DE MILITAIRE HOSPITALEN IN NED.-INDIË. In de staatshuishouding van volkeren en regeeringen komen toestanden voor, wier lijnen scherp afgeteekeud zijn, wier gewicht veelbeteekenend is, eu wier halfslachtig voortbestaan getuigt van ziekelijkheid en van groote behoefte aan verbetering. Een dezer toestanden is: de verpleging van den zieken soldaat. 1 oen Henri Dunand het slagveld van Solferino had bezocht, en zijn noodkreet van de daar aanschouwde, alle beschrijving te boven gaande el lende, tot in de vorstenzalen van gansch Europa weergalmde, ontvlamde het menschelijk gevoel in laaien gloed, en luide klonk de wensch, om niet niet langer te dralen, cn in de toekomst te beproeven het 011 menschelijke, menschelijk te maken. Het roode huis dankt aan die wensch zijn ontstaan, en houdt de vaan zijner edele roeping, onder de schutse van koningen en keizers, hoog. Die roeping is edel, dat doel is schoon, en alle pogingen, om het lot van den soldaat, op het slagveld verminkt, te verbeteren en te verzach ten, verdienen alle lof en hulde; maar toch mag men niet vergeten, dat zij slechts een deel omvatten van het niet minder gewichtig vraagstuk, de verpleging van den zieken soldaat iu het algemeen. Zelfs hij, die, in laakbare minachting, den stem van menschelijkheid ter zijde stelt, kan met vergeten, dat die soldaat is, een kapitaal, getrokken uit den arbeid en de beste krachten des volks. Het hoog gewicht van deze verpleging, en de noodzakelijkheid haar goed

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1870 | | pagina 199