199
diensten in het kwartier, de noodige geneeskundige behandeling zal on
dergaan. Is dat doenlijk of denkbaar in een zelfde kwartierwaar hij met
zoovelen te zamen moet eten en slapen, en het rumoer der militaire sa
menleving de voor hem zoo noodige rust onmogelijk maakt; waar alle
middelen tot en de controle over zijne noodige voeding, oppassing en de
naleving der geneeskundige voorschriften ten eenenmale ontbreken Zoover
de zaken nu staan, is de zoogenaamde kwartierzieke soldaat een aanstoot
voor zijne kameraden, en vele kompagnies-kommaudauten dringen er op
aanhem maar liever in het hospitaal op te nemen.
De oppassende soldaat echter, heeft een verklaarden afschuw van het
hospitaal. Waarom? wordt hij er dan zóó slecht behandeldNeen! maar
het is juist hij, die veelal met eene inlandsche vrouwj leeft, en niet zelden
kinderen heeft, voor wier levensonderhoud hij gaarne de zuur gespaarde
penning van zijn karig loon ten goede heeft. Terwijl hunne behoeften
dezelfde blijven, als de man en vader in het hospitaal wordt verpleegd)
wordt hij, door plaatsing op hospitaalsoldijin een waarlijk treurigen toe
stand gebracht. Voor hem, die zoo dikwijls getuigenis geeft, dat de bronnen
van goed en edel gevoelook in zijn boezemhare warme stroomen doen
vloeien, moet die plaatsing op hospitaalsoldij eene harde beproeving zijn,
als hij daar buiten voor vrouw en kinderen zorgen wil.
Zie eens! als soldaat heeft hij buiten de menageeen vijfdaags inkomen
zoo ik mij juist herinner van 2,52; als korporaal 2,95, als onderofficier
4,66, met verhoogde soldij 4,99 gulden. Na geheel in hunne menage te hebben
voorzienhoudt de soldaat over 0,83 de korporaal 1,27 gulden, en de onder
officier naarmate van den verschillenden inleg, dien hij aan de menage afstaat.
De soldaat houdt dus per dag 161- cent, de korporaal 254 cent over,
dat waarlijk niet te veel is. Als hospitaalsoldij trekken beiden per dag
en per hoofd 5 centen! vjf centen per dagommet opoffering van alles,
voor zich zeivenin de behoeften van vrouw en kinderen daar buiten te
voorzien.
Ik geloof wel, dat het beter zoude zijn, als hij geene vrouw en geen
kinderen had, maar het is nu eenmaal zoo. Welnu verplaats u in dien toe
stand, en dan vraag ik u af, of niet reeds daardoor de soldaat een afschrik
moet hebben in het hospitaal te worden verpleegd, en of het niet voor
de hand ligt, dat hij die verpleging zal ontduiken tot het uiterste
toe; geheel buiten beschouwing gelaten, wat daartoe, zooals blijken zal,
medewerkt.
Wat is van dat alles het onvermijdelijk gevolg? Verwaarloozing van
zijne ziekte, die hij geheim houdt, en opname in het hospitaal, als deze
reeds vrij bedenkelijke gevolgen heeft. Hieravi hebben wij voor een groot
