290 Men beginne echter al aanstonds met den inlandschen militair zooveel mogelijk te releveerenzijne somwijlen uitstekende militaire daden naar waarde te beloonendoor ook hen, die zulks verdienen, de Militaire Wil lemsorde toe te kennenen hen niet langer af te schepen met een onsier lijk smaakloos stuk brons of zilver. Zeg niet: de Willemsorde is eene erkenning van betoonden moedtrouw en beleid, juist die laatste eigenschap mist de Inlander! De oorlog ter Zuid-en Oostkust van Borneo heeft bewezen hoe somwijlen juist de Inlander beleid betoonde, daar waar zijn Europesche wapenbroe der wellicht de zaak door driesten overmoed verkorven had. 't Ts trouwens van algemeene bekendheid, dat juist de minst beschaafde natuurmenscheuvooral in het oorlogvoereneen verwonderingswanrdig beleideen uitstekend //esprit de guerre" bezitten. Vooral het schoone werk van Cooper: //the last of the Mohicans" levert daarvan treffende voorbeelden. Reeds Napoleon I begreep het voorbeeld der Romeinen te moeten vol gen, en de moedige daden zijner soldaten door uiterlijke teekenen te moeten erkennen en beloonen hij bedacht smaakvolle kruisen, verbond daaraan geldelijke voordeelen, en wist, zoo doende, op gepaste wijze de ijdelheid zijner krijgslieden te streelen. Tot op het einde van den Java-oorlog had men echter ten dien opzichte den inlandschen militair zéér stiefmoederlijk bedeeld; toen echter kwam men voor 't eerst op het denkbeeldook iets voor hen uit te denken. Volgens de statuten was de Militaire Willemsorde voor hem niet on bereikbaar, maar men vond beter, hem die niet te geven, op grond der kleingeestige overwegingen dat de Europesche ordeteekenenvan Ckriste- lijken oorsprong zijnde, niet door Moliamedanen kunnen worden gedragen en voorts de kle derdracht der Inlanders, na het verlaten van den dienst, zich niet leent tot het dragen van dusdanig eermetaal 1 Phraseologie niets anders Waarom ziet men anders zoo menig verdienstelijk militair van Israèli- tischen godsdienst en oorsprong in het Nederlandsche leger prijken met die zoo uitsluitend Christelijke ordeteekenen? en velen mijner lezers zagen met mij in het vaderland, dien ouden veteraan, bijna in lompen gehuld, langs de straten kramerijen verkoopenmet het groote kruis der Militaire Willemsorde 4<J kl. op den totaal versleten jas! Is dan ook, in 't algemeende kleeding' onzer Europesche soldaten na het verlaten van den dienst, zoo bijzonder geschikt, om met het eermetaal der Militaire Willemsorde te worden versierd? Een ieder met mij zal, naar ik vertrouw, de onbillijkheid inzien, van

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1870 | | pagina 297