349 Nadat Hannibal de stad Saguntum had genomen, wendde hij zijn leger van uit Spanje door Zuid-Gallië naar noordelijk Italië. Aan de Rhone gekomen, stonden aan den linkeroever de Romeinen onder Publius Scipio gereed, om hem den verderen doortocht te betwisten. Door het uitvoeren van verkenningen op grooten schaal wist Hannibal echter zich de noodige kennis van het terrein te verschaffen, was het hem mogelijk den vijand te misleiden, en, zonder slag te leveren, zijn doel te bereiken; dat'was, om over den St. Bernhard langs den kortsten weg in Italië te vallen. Slaan wij thans een blik op de militaire instellingen der vroege oudheid en der middeleeuwenvoor zoo verre die op ons onderwerp betrekking kunnen hebben, zoo vinden wij daaromtrent door verschillende schrijvers o. a. het navolgende opgeteekend. Athene, de eerste staat van Griekenland, was in tien stammen verdeeld, die elk voor de leiding der krijgszaken een strategos of generaal be noemden. Het opperbevel over de legers wisselde eiken dag tusschen die tien veldheeren af, een gebruik, dat niet alleen zeer ondoelmatig maar tevens zeer gevaarlijk was, zoodat de generaal Lamarque dan ook verhaalt, dat de republiek daardoor bijna te gronde was gegaan, daar de slag vau Ma rathon ten gevolge van die regeling eenige dagen werd uitgesteld. Later zagen de Atheners dit groote gebrek in hunne krijgsregeling in, en werd slechts één veldheer met de leiding der operation belast; de an dere togen dan niet ten strijde. Aan die strategen waren onmiddellijk ondergeschikt tien taxiarchen, door Rocquancourt gelijkgesteld aan chefs van den generalen staf. Vol gens genoemd schrijver bestond hun werkkring in het approvisioneeren van het leger, de regeling der marschen, het traceeren en inrichten der legerkampen, de keuze der stellingen, de inspectie der wapenen enz. Somwijlen ook werd hun het bevel over een ged elte der slaglinie ge geven, of droeg de bevelhebber hun op, de tijding ëener overwinning over te brengen, en verslag te geven van wat gedurende het gevecht had plaats gegrepen (t). De herauten (kérux) waren de adjudanten der generaals, terwijl eene bende renboden bestemd was om de bevelen der legerhoofden over te brengen. Tarquinius Prisons, Rome's vijfde koning, van Korinthische afkomst, (J) RocquancourtArt militaire chez les Anciens.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1870 | | pagina 356