507
onder een militair gezageene en dezelfde militaire methode, te brengen. En
vooral in de politiek, geldt het spreekwoord: tijd gewonnen, alles gewonnen.
De tijd verliep. De Spanjaarden verjoegen hunne vorstin, en gingen op reis
naar Portugal, Engeland, Duitschland en Italië, a la, recherche cTun roi.
Napoleon had tegen iederen candidaat iets uit te brengen. Niemand hunner
was klein genoeg, om als gewillig werktuig van Napoleon op den troon van
Spanje te willen plaats nemen.
Don Ferdinand zelfs, zeer wel gezien in Portugal en een verstandig vorst,
weigerde de kroon van Spanje aan te nemen. Wellicht geloofde hij noch aan
eene iberische eenheid, noch aan een groot, latijnsch rijk, onder'Napoleons
protectoraat, te minder, nu de eene hoeksteen, in Mexikozoo slecht ingemetseld
werd. Hij bedankte voor de eer.
De italiaansche prinsen waren wel geneigd, het bestuur over Spanje te aanvaarden,
maar dat konde Napoleon niet gedoogen. Het sardinische vorstenhuis was hem tocli
reeds te machtig geworden, en toonde zich dikwijls vrij weêrspanning. Kwam
nu nog een van zijne prinsen op den spaanschen troon, dan zat hij, in geval
van nood, tusschen twee vuren. Hij werkte dus deze candidatuur tegen.
Nu werd de candidatuur van eenen prins van Hohenzollern plotseling, toen
niemand er op bedacht was, door Prim bekend gemaakt.
Een Hohenzollern in Spanje!? Dat overtreft elk ander gevaar. Een prui-
sische prinsaan liet hoofd van het oorlog-beminnendespaansche volkDat
zoude nog erger zijn dan de iberische eenheidnog erger dan Italië en Spanje
te zamen.
Daar brak de storm los. Benedetti haast zich, om, tot den koning van
Pruisen te gaan, en, uit naam van zijnen diepgekwetsten meester, bij deze de ern
stigste vertoogen in te brengen. Hij gaat een beetje te voortvarend te werk en
wordt, door Frederik Willem, met gepaste grofheid, op zijne plaats gezet.
Dat kon de keizer niet verdragen. Door Pruisen terechtgewezen te worden
door hetzelfde Pruisen, dat vroeger, door den eersten Napoleon, zoozeer was ver
nederd, dat niet meer dan 40,000 man onder de wapens mocht hebben, dat
door de energie van Blucher, den huzaren-korporaal, later de oorzaak werd van
het drama bij Waterloo!
Nooit en nimmer.
Z'Umpire, eest Vepée!
Frankrijk verklaarde aan Pruisen den oorlog.
En von Bismarck?
Hij was op alles voorbereid.
Nauwelijks verscheen de oorlogsverklaring, of alle telegraafdraden in Duitsch
land waren in beweging, en alle legerhoofden snelden, met hunne duizenden,
naar den Bijn.
Yon Bismarck had den tweeden stap tot Duitschlands eenheid gedaan; voor
de poorten van Parijs zou men het zegel daarop drukken.
