551
De 10.000 man kavallerie, dat is waar, die konden wij er op uitzendenzoo
als bij Dim aartshertog Ferdinand zulks deed. Maar onze kavallerie is reeds
bijna onbruikbaar en nauwelijks in staat op marsich te gaan laat staan gefor
ceerde attaques te doen.
Er bleef dus niets over als te strijden tot op den laatston manof naar België
op onzijdig grondgebied te vluchten, of wel, hier te Sedan, achter de verschan
singen te wachten tot dat men ontzet werd.
Maar Straatsburg, Thionville, Metz, Toul en vele andere vestingen hadden
reeds hunne poorten voor de geslagen en ongeslagen legerkorpsen van Frank
rijk geopend, en waren te vergelijken met even zoo vele posten van dood
kapitaal; aan de Belgen, met hunne ongemotiveerde, nationaliteits-ijdelheid
zoo redeneerde men willen wij ons in in geen geval overgevenen kans om
zich door te slaan bestond niet. Daarbij kwam nog de énergie der Pruisendie
ontzettende haast haddenen van uur tot uur sterker opdrongenzoodat men
eindelijk, om uit deze alternatieven te geraken, er toe moest besluiten, de wa
pens neder te leggen.
Men heeft wel hier en daar het vermoeden uitgesproken, dat het Napoleon's
bedoeling zou geweest zijnom zonder gevaar over de grenzen te kunnen ko
men, en dat daarom de marsch naar Sedan zou zijn uitgevoerd.
Ik moet hiertegen ernstig opkomen.
Hij was door de gecombineerde manoeuvres der Pruisen verplichtzich in
dezen uitspringende!! hoek van Lotharingen te werpen. Wel is waar had Chan-
garnier hem den raad gegeven naar Parijs te marclieeren 0111 daar, door zijne
tegenwoordigheid, met eene ontzagwekkende macht de revolutie te betengelen;
maar de vijand verijdelde dit voornemen. Ook heeft Napoleon er wellicht tegen
opgezien voor Parijs eenen beslissenden slag te wagenwel wetendedat hij
zoo deze verloren mocht worden insgelijks verloren zou zijn.
Hij werd dus naar Sedan gemanoeuvreerd, even als de koning op het schaak
bord in hoekje gedreven wordt. Pat gezet, koude hij, die in Frankrijk reeds
herhaalde walen geroqueerd had, dit niet meer doen, en moest hij zich dus
overgeven.
Het eenvoudige ligt voor de hand en is waarschijnlijk het ware. Mocht er
ook iets achter schuilendat zich niet zoo dadelijk laat verantwoordenwij
willen hier geen ongemotiveerd vermoeden uitsprekende feiten zijn daarmede
toch niet meer te veranderen.
En zoo verhalen wij dus eenvoudig, dat zich de keizer met zijn leger, be
staande uit 50 generaals, 2000 officieren en 84000 man, bij Sedan aan de
Pruisen moest overgeven.
Omtrent hetgeen generaal Wiiupfen over de capitulatie zeul, bestaat vooralsnog geen
zekerheid. Dat de geschiedenis ons daaromtrent later nog meer zal mededeclenvalt niet
meer te betwijfelen.
