572 inlijven, over Polen, dnt bij aan den koning van Saksen heeft toevertrouwd; eindelijk strekt hij zelfs de hand uit over Portugal, bezet door een leger onder de bevelen van Junot. Alleen Ijingeland biedt hem het hoofd, en terwijl hij het vasteland beheerscht, maken de Britten zich meester van de zeeën, maar dit is eene andere zijde, de maritieme zijde, van Napo leon's operaties; ik zoude van mijn onderwerp afwijken door er over te sprekenhet is mij genoeg te doen merkendat Engeland ofschoon van het vasteland verdreven, er al de sympathieën van had (Spanje uitgezon derd, waar men Frankrijk en zijn keizer bewonderde), en dat bij de eerste gelegenheid die sympathieën zich lucht zouden geven en ontzagwekkende bondgenooten worden. Napoleon gunde zich niet lang de betrekkelijke rust van een' toestand, waarin hij slechts tegen Engeland oorloogde. Volgens de Ségur zeide de o-raaf Daru in de gesprekken, die gedurende den veldtocht van 1812 te Witepsk gevoerd werden, tot Napoleon, terwijl hij dezen wilde bewegen niet voort te rukken tot Smolensko of tot Moskou, dat de oorlog een spel was 't welk hij altijd goed speelde, en dat men er uit kon afleiden, dat hij het met genoegen deed. In 1812 echter speelde hij reeds sinds vier jaren dat spel slecht in Spanje en had hij er niet meer bij gewonnen. Maar in 1S0S dacht hij, ziende, wat het geweld gedaan had, dat het nog meer kon doen, en hij zocht een' vijand. Het onderhoud te Tilsit was van te versche dagteekening, om er aan te denken Rusland aan te vallen; hij had slechts te kiezen tusschen Spanje, Pruisen en Oostenrijk. Hij koos Spanje. Spanje had zijne laatste schepen bij Trafalgar verloren, terwijl het voor ons streed; een Spaansch legerkorps was in Duitschland en diende ons als bondgenoot. In dien toestand was het zeer hardvochtig het den oorlog te verklaren, maar toch ware dat nog beter geweest dan hetgeen gedaan werd. Ik behoef de gebeurtenissen van Bayonne en de opvoering van de fabel niet te verhalen, waarin La Fontaine de kat schildert, die de twee pleiters tot eenstemmigheid brengt door hen beiden op te peuzelen. Alleen wil ik wijzen op het verschil der tijden: als de koning Bodewijk Filips, partij trekkende van zijne betrekking tot de koningin Isabella, van het vreemdenlegioen, dat hij haar verschafte, en van het vertrouwen, dat zij in hem stelde, haar naar Bayonne gelokt, te Valencay gevangen gehouden en door den hertog van Aumale of den hertog van Montpensier vervangen had, twijfel ik er niet aan, dat zijne ministers, de hertog dc Broglie, de heer Guizot en ook de heer Thiers, in weerwil van zijne be wondering voor het keizerlijk regeerstelselhun ontslag zouden hebben genomen, liever dan hunnen naam te hechten aan zulk eene gebeurtenis.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1870 | | pagina 582