573 Welnu, in 1808 was er niet één ontslag. Niet, dat de meuschen van dezen tijd anders zijn dan de meuschen van dien tijdwat meer waard is, is de grootere vrijheid, openbaarheid, discussie nu dan toen. (Wat zuilen zij hierop antwoorden, die beweren, dat de wereld niet vooruit gaat P Fr.). Op die in Frankrijk en in de negentiende eeuw ongehoorde daad ant woordde Spanje door eeid algemeenen opstand, waarvan liet onmiddellijk gevolg was zoo weinig vooruitziend was Napoleon geweestdat twee Fransche legers genomen werden. Dat van Dupont, bestookt bij zijn terugtocht, legde de wapenen neder; dat van Junot, door den Spa&nsclien opstand van Frankrijk afgesneden en in een geregelden slag door dc Engelschen overwonnen, onderhandelde. Op deze tijdingen roept Napoleon in allerijl zijne troepen uit Duitschland terug; de majoor-generaal Berthier zeide, terwijl hij aan hunne bevelhebbers de order deed toekomen, dat er uvrij (jroote ongelukken'' in Spanje aan zijne landgenooten waren overko men. Ik was toen te Angoulême, nog een kind, en ik heb die lawine van menschen, in de eerste plaats Franschen, vervolgens Italianen, Zwit sers, Duitschers, Polen zien doortrekken. Het algemeene gevoelen was, dat Spanje nooit aan zulke en zoo talrijke troepen weerstand zou kunnen bieden; zelfs mijn vader, ofschoon een vijand van het keizerlijk bewind, deelde er in, en ik herinner mij woorden, die het mij toeschijnt, alsof ik ze nu hoorde, en die ik in dien oogenblik slecht begreep: hij, dat ge voelen uitdrukkende tot een' gevangen Spaanschen heelmeester, dien hij aan zijne tafel had, en de Spanjaard antwoordende: 'A\ ij hebben zes honderd jaren gewerkt om de Mooren te verdrijven." Met de hem eigene bliksemsnelheid ijlde Napoleon naar Spanje om zich aan liet hoofd van zijn leger te stellen, trok het noorden van het schier eiland door, verstrooide liet Spaansche leger, nam Madrid, verliet, nadat dit alles met groot opzien gedaan was, het land en verscheen er niet weder. Ik zal, zoo men wil, toegeven, dat hij er in 1809 niet weder heeft kunnen verschijnen, daar hij opgehouden werd door den oorlog in Oostenrijk, maar hij bracht het geheele jaar 1810 en het geheele jaar 1811 in zijn paleis door. Waarom die werkeloosheid bij een zoo werk zaam mandie het jaar te voren naar Spanje gesneld was, die zich naar Weenen en den Donau had gespoed, en die in 1812 den verren tocht naar Rusland zou ondernemen? De reden is duidelijk; Spanje bood hem eene wijze van oorlogvoering aan, waarvoor hij in het geheel geene geschikt heid {aucune aptitude) had. Men heeft het gezien waarin hij aanmerkelijk de meerderheid bezat, was eene stoute en snelle aanvallende beweging te ont werpen en den tegenstander te treilen door een1 onherstelbaren slagen

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1870 | | pagina 583