578 vrijwilligers, niet van dienstplichtigen, de zedelijke steun van geheel Eu ropa, en de onuitputtelijke reserves, die eene in opstand gekornene be volking in gereedheid bracht. Napoleon zag niets van dat alles, en met zijn zwak leger beproefde hij tegen een sterk leger te Lützen en te Bautzen, wat hij beproefd had te Austerlitz en te Jena. Hij bleef de zelfde; het overige was veranderd, en in plaats van beslissende overwin ningen oogstte hij slechts onvruchtbare slagvelden. Tot dusverre onzijdig, had Oostenrijk nog geen partij gekozen, maar het had ijverig zijne wapeningen voortgezet om invloed uit te oefenen op den vrede, zoo Napoleon besloot te onderhandelen, en om zich tegen hem bij de bondgeuooten te voegen, zoo hij elke schikking weigerde. Napoleon weigerde ze, Oostenrijk trad in het verbond. De wanverhouding van de strijdmachten, die zeer groot werd, ried aan van den aanvallenden oorlog af te zien. Napoleon luisterde niet naar dezen raad. Maar gedeeltelijke, herhaalde tegenspoeden, slecht vergoed door de overwinning bij Dresden, deden hem het gevaar, dat hij liep, gevoelen; ten minste, ik heb vóór meer dan veertig jaren door wel ingelichte personen hooren vertellendat- hij in dien oogenblik het plan vormde op den Rijn terug te trekken en dat hij de tot deze beweging noodige bevelen gaf; hij gaf den bij hem binnenkomenden generaal Sebastiaan zijn besluit te kennen, die uitriep, dat deze tijding hem een zwaren last van het gemoed nam, dat het leger wegsmolt en dat er eene ramp was te vreezen. Spoedig daarna veranderde alles; de koppigheid van den keizer had de overhand en de slag bij Leipzig werd geleverd. Deze slag neemt twee dagen in; den 16(len October bleef het zeer bloedige, zeer hardnekkige gevecht onbeslist; den 17deu rustte men uit, en gedurende die rust ontving het verbondene leger groote ver sterking, het Pransche ontving geen enkele e i werd den lS^en vernietigd. Dezelfde beweegreden, die de noodlottige ma nd van Moskou deed verlo ren gaan, deed ook den dag van den 17 den verlorenj^gaande ramp was te grooter, omdat Napoleon met twee rivieren in den rug streed en het verwonnene leger dus niet kon terugtrekkendertig- of veertigduizend man werden in Leipzig gevangen genomen; ve';n verdronken in den Elster of in de Pleiss, en Napoleon bracht aan den Rijn slechts een overschot terug van die driemaalhonderdduizend man, dia hij zes maanden te voren tegen Duitschland had geslingerd. Deze veldtocht van 1813 zoude door Gharras worden verhaald. Alleen het begin daarvan is onder zijne papieren gevonden geworden, dat de be schrijving behelst van den toestand der uit Rusland teruggekomen over blijfselen, van Pruisen's geestdriftvollen opstand, van Oostenrijks dreigende onzijdigheid en van Napoleon's wonderbaarlijke werkzaamheid in voorbe-

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1870 | | pagina 588