597 nlot ziens aan de oevers van den Rijn!" Dit gebeurde den 8 October 1861. Gaan wij nog een paar maanden in den stroom des tijds terug. Op den 14 Juli 1861, des morgens tusschen 8 en 9 uur, deed Wilhelm, vergezeld van den gezant, graaf Klemming, te Baden Baden eene wandeling- in den tuin, toen, vlak achter hem, een schot op hem gelost werd. Een jong mensch werd gearresteerd. Hij was de dader. In zijne brieventasch vond men den volgenden door hem geschreven brief: //Baden 13 Juli 1861. De reden waarom ik den bestuurder van Pruisen dood //schieten wil, is, dat hij Duitschland's eenheid niet tot stand brengen kan. udaarom, moet hij sterven, opdat het een ander moge doen. Men zal mijne lian- //deling belachelijk vinden en mij voor een dweeper houdenik moet echter zoo //handelen, om het vaderland gelukkig te maken." Oscar Becker, stud. jur. uit Leipzig. De Koning was alleen licht aan den hals gekwetst, maar zwaar gewond in zijne ziel. Met deze wond in de ziel bezocht hij den Keizer der Franschen te Com- piègnelegde hij de hand op de kroontoen hij zich dezein de Domkerk te Koningsberg, op het hoofd zette, trok hij later tegen de Denen en Oostenrij kers en kort geleden, tegen den gastheer uit Compiègne te velde. /?Dus naar den Rijnvoor Duitschlands eenheid Waarom trok Napoleon tegen de Oostenrijkers te velde? Om aan dezen de italiaansche gewesten, voor Italië, te ontnemen. Hij was een voorstander van de nationaliteits-politiek. Italië voor de Ita lianen, even als alles, wat fransch is, voor Frankrijk! Dit denkbeeld nam in omvang toe, naarmate hij gelukkig was te velde en op diplomatisch terrein. En zoo laat het zich verklaren, dat hij eindelijk van een protectoraat over alle latijnsche rassen droomde. Frankrijk aan de spits van Italië, Spanje, Portugal, en de andere oud-spaansche rijken in Amerika; van daar de tocht naar Mexico. Hij wilde het rijk van Montezuma aan den invloed van het sanglo-aksische ras onttrekken. Wie weet, wat later nog geschied was, had men daar geen échec geleden. iWaar wat hij deedmocht een ander niet doenvooral Pruisen mocht niet als woordvoerder en zwaarddrager van het hoogduitsche ras optreden. Wat bij hem als van zelf sprakdat mocht Pruisen daarom nog niet toepassenAlleen de (1) Wilhelm I door A, II. Braudrupp, deel II pag, 972,

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1870 | | pagina 607