104
front aan de zijde der groote rivier, vijf of zes rijen van piketten
voorziene wolfskuilen te voorzien.
Dit laatste omslachtige werk werd op voorstel van den generaal
Jumel gelast, die een zoo groot voorstander van wolfskuilen was,
dat hij den bouw van de caponière, waarvan het nut door de inge
nieurs algemeen werd erkenddaarvoor deed uitstellenen zulks
niettegenstaande de majoor Schultze betoogde, dat de kuilen even
veel na- als voordeelen hadden, omdat zij den vijand, eenmaal met
hunne ligging bekend zijnde, gelegenheid tot bedekte nadering dei-
versterking gaven. De kuilen werden echter op betoog van den
majoor Schulze, in strijd met het oorspronkelijk plan, op 1.20 el
afstand van de Slokkan geplaatst, ten einde een vrijen weg voor
het uitzenden van nachtelijke patrouilles en het doen van uitvallen
open te houden, en den vijand zooveel mogelijk te beletten, zich
daarin vlak onder de wallen der redoute te verschuilen.
Middelerwijl was alles te Batavia weder tot den gewonen loop
van zaken teruggekeerd; en men scheen dit jaar zoo weinig eenen
vijandelijken inval te verwachten, dat bij besluit van 4 Juli de
bepaling omtrent den beperkten voorraad drinkwater buiten werking
gesteld werd, en men overal zijn best deed, om de verwaarloosde
gemeenschap weder te herstellen. Ook werden de verbeteringen van
het' kampement en de soldaten-kwartieren te Weltevreden, door
Daendels in het vorige jaar begonnen doch in Maart gestaakt, weder
met kracht voortgezet.
Evenwel had op den 5d™ Juni 1S11 bij Saleira op de Bautam-
sche kust een kort gevecht plaats tusschen de bemanning van een
engelsch linieschip (de Minden, commander Hoave), welke waar
schijnlijk om te ververschen en water in te nemen gedebarkeerd was,
en een bataillon van het 2C regiment linie-infanterieonder de be
velen van den luitenant-kolonel Grashuis.
Laatstgenoemde verdeelde zijn bataillon in drie kolonn.es, om van
even zoovele zijden aan te vallendoch door het een of ander toeval
kwam alleen de door hem gekoramandeerde kolonne bij den vijand
aan, terwijl de tweede, te vroeg ontdekt zijnde, na eenige malen
gevuurd te hebben, moest retireeren, en de derde nimmer de aange
wezen plaats bereikt heeft.
Door deze omstandigheid verloor Grashuis veel volk en was hij
genoodzaakt terug te trekken. Het verlies was echter aan weerszijden
gelijk, en de Engelschen scheepten zich onmiddellijk weder in.
Daar echter de Minden steeds bleef kruisen, begon men voor eene
