115
stroom gaat nu cloor dat rad, maar bij het omdraaien van den wijzer
langs de letters wordt de stroom telkens, dat de wijzer van een
letter tot de volgende overgaat, afgebroken en weer gesloten, door
het overspringen van de kam der veêr van den eenen tand op den
andere.
De stroom gaat van die tweede veêr naar den seinontvanger door
middel van koperdraden. Daar komt hij in een electro-magneet, die
bij het doorgaan van den stroom magnetisch wordt en een stuk
neek ijzer aantrekt. Dit wordt bij het afbreken van den stroom
door een spiraalveêr teruggetrokken, en is door middel van een stel
hefboornen aan een anker verbonden, waaraan het, als het aan- en
teruggetrokken wordt, eene op- en neergaande beweging seeft. Dit
anker doet bij zijn slingeringen een getand rad gedurig één tand
vooruitgaan, op de wijze, als bij horloges en uurwerken dikwijls
het geval is, zoodat het voortbewegen van den wijzer van den sein
gever, den stroom bij elke letter afbrekende, aan het stuk week
ijzer eene beweging geeft, die, medegedeeld aan het anker, het getande
rad, waaraan de wijzer van den seinontvanger is bevestigd, ook één
tand, en den wijzer één letter doet vooruitspringen.
Zijn de wijzers op dezelfde letter gesteld, dan is het duidelijk
hoe men telegrafeert. Om aan te gevendat men begint te spreken
wordt een klokje in den stroom geplaatst, welks gebel het begin
van seinen aangeeft.
Het nadeel dezer telegrafeermethode is, dat er volstrekt geen con
trole op de depêches is, en men dus geheel van deu telegrafist
afhangt.
Daarom zijn zij voor de militaire telegrafie niet aan te bevelen,
te meer, daar de fijne bewerking hen in ruwe handen zeer gevaarlijk
maakt, en de oplettendheid, die bij het waarnemen vereischt wordt,
in het gedruisch van den slag of door het gespannene der uitkomst
dikwijls tekort zoude schieten.
Men heelt dezen telegraaf ook wel door inductiestroomen in bewe-
ging gebracht. De wijzer van den seingever brengt dan bij zijn
verspringen een cilindervormig stuk week ijzer in beweging, dat
langs een stel magneten zoodanig wrijft, dat er door de versterking
der magneetkracht in den draad, om die magneten gewonden, een
geïnduceerde stroom ontstaat.
De spreker berust op dezelfde grondendaar brengt het doorgaan
en het afbreken van den stroom langere of kortere tikken te weeg van
een stuk ijzer, dat aangetrokken wordt.
