419 Als het leger van den vijand eene berggrens overschrijdt, terwijl de verdediger nog in het bezit van aan gene zijde gelegene vestingen iszoo wordt dezen de gelegenheid verschaft zonder gevaar naar die zijde te deboucheeren en de vijandelijke gemeenschaps-middelen te vermeesteren. De verdediger heeft in dit geval vrije keuze den vijand af te wachten of zelf tot den aanval over te gaan en hem in den rug aan te grijpen. ToelichtingIn het jaar 1745 wachtte Frederik II (vóór den slag bij Hohenfriedberg) en in 1813 Napoleon I bij Dresden den aanval van den vijand achter de berggrens af. Het voorbeeld van een tegenaanval vinden wij bij den oorlog van 1796 in Italië. Ver scheidene pogingen van den veldmaarschalk Wurmser om het door de Franschen belegerde Mantua te ontzetten waren mislukt en ver dere ondernemingen van dien aard schenen, daar de troepen van Bonaparte de débouchés bezet hielden, geene betere uitkomst te beloven. Wurmser besloot derhalve door het Brenta-dal naar Bas- sano te marcheerenom gedurende zijne operatie de toegangen tot Tyrol te dekken, liet hij een korps van 25000 man onder generaal Davidowich bij Lavis staan en ving in het begin van September zijn1 tocht aan. Nauwelijks kreeg Bonaparte daarvan kennis, of hij rukte ten aanval opdrong het korps van Davidowich van Lavis naar Neumarkt terug, deed toen Generaal Vaubois bij Lavis post vatten en ijlde Wurmser op den door dezen ingeslagen weg na. Hij haalde diens leger bij Bassano in en tastte het dadelijk aan. Wurmser werd geslagen en, rusteloos vervolgd, ontkwam hij slechts met een deel van zijne strijdmacht.) n Het partij trekken van evenwijdige bergpassen. Als een bergpas evenwijdig loopt met de operatielijnkan de armee er met een vleugel tegen leunenen (als zij in 1 bezit van de overgangen is) naar omstandigheden aan de eene of aan de andere zijde opereeren en zoonaar welgevallenhet gebergte tusschen zich zelve en den tegenstander brengen. Dit stelt haar in staat den schok van het vijandelijke leger, als het sterker is, te ontwijken, en als de vijand zich aan beide zijden van den bergpas verdeelt, het eene gedeelte na het andere met hare geheele macht aan te grijpen en te verslaan. de voorhoede van den Russisehen kolos, die ons langs de Galicische grens tot nabij Zevenbergen omklemt, en wien wij bij een' oorlog niet alleen Galicië moeten offeren, maar wiens aanvallen van verschillende zijden wij niet vermogen te weerstaan. Wij kunnen hem niet beletten aan den Donau te verschijnen en daarna Ofen te bezetten* Maar Ofen is voor Hongarije hetzelfde wat Weenen voor de monarchie is." O. V. E.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1871 | | pagina 426