De versnippering lokt uit tot doorbrekenhet betrekken van vaste stellingen tot omtrekken. Als de verdediger zijne macht op een berg opstelt, zal de aanvaller ze hier rustig laten staan en er langs gaan. VoorbeeldDit geschiedde in den veldtocht van 1796 in Duitsch- land. Nadat het Fransche leger den Rijn was overgegaan, stelde de Feldzeugmeister Wart.ensleben, die met de verdediging van het land tusschen de Sieg en de Lahn belast waszijne hoofdmacht op de wa terscheiding tusschen de twee rivieren (genaamd de Koude Eik) op. De Franschen rukten er snel zijdelings voorbij en de Oostenrijkers moesten met versnelde marschen achter de Lahn terug trekken). Centrale stellingen. De meest rationeele wijze van verdediging der bergen bestaat daarindat men de troepen in eene centrale stel ling (op het vereenigingspunt der dalen en wegen) vereenigt, en de toegangen door vooruitgeschovene posten doet bewaken. Als de vijand tot den aanval oprukt, gaat men de naaste van zijne kolonnes met vereenigde strijdkrachten te gemoet en levert haar een gevecht, terwijl men de andere door eene geringere macht doet tegenhouden. Aarts hertog Kareiwien wij de beste theorie over den bergoorlog te danken hebben, zegt: "De van eene centrale stelling uitgaande aanval is het eenige middel om het gebergte te behoudenmen moet zich dus door geene schijnaanvallen laten verlokken om ze uit de handen te geven. Dadelijk na het terugwerpen van den vijand en na het doen bezetten van de voorliggende streek door lichte troepenmoet de vroegere stelling weder betrokken en hetzelfde manoeuvreeren zoo lang herhaald worden als men gedwongen is in eene verdedigende houding te blijven." {Voorbeelden. Toen in 1638 den hertog de Rohan tot taak had, door het behouden van Valteline of Yeltlin, de vereeniging der in Tyrol staande Oostenrijkers met de in Italië staande Spanjaarden te belet ten, nam hij eene centrale stelling in het midden van het dal van Tirano en bezette de toegangen met kleine posten. Rukten de Oos tenrijkers of Spanjaarden tegen hem op, dan wierp hij zichondanks hunne overmachtop de het meest in gevaar verkeerende hunner kolonnesdreef ze terug en betrok dan weder de stelling van Tirano; op deze wijze bleef hij gedurende den geheelen veldtocht in het bezit van Valteline. In den veldtocht van 1794 nam de generaal Riccardos in het gebergte van Truillias eene centrale stellingen hield de toegangen van de daarheen leidende dalen met lichte troepen bezet. Alle aan- 423

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1871 | | pagina 430