bereiken; op handen en voeten, van rots tot rots klauterende
trachtte men ergens vasten voet te verkrijgen, doch te vergeefs,
de hindernissen waren te talrijk en te onoverkomelijk. De vijand
zat hier volkomen gedekt achter eene borstwering van zware steeuen,
rustende op boomstammen, die door middel van rottan aan vooruit
stekende rotspunten bevestigd waren: deze rottan behoefde slechts
te worden doorgekapt om de aanvallers onder de nederstortende
steenmassa te verbrijzelen.
Van onze zijde werd gedurende de beklimmingzooals te begrijpen
is, weinig of niet geschoten; alleenlijk richtten drie mlandsche sol
daten in hooge boomen gezeten, voortdurend hunne schoten op den
vijand waar deze zich vertoonde.
Niettegenstaande aan deze zijde het onmogelijke werd beproefd
om de kampong te bereiken, mocht het echter niet gelukken;
bij de minste voorwaartsche beweging regende liet zware steenen
en werpspiesenzonder dat men zich daartegen voldoende konde
dekken.
Ook op de linkerflank mislukten de moedige pogingen van van
Thiel en van Muschdie ter ondersteuning was opgerukt. Deze laatste
bereikte wel is waar een op 300 voet hoogte gelegen huisje, doch
kon zich daar onmogelijk staande houden; hij trok dan ook terug,
na alvorens het huisje in brand te hebben gestoken.
Inmiddels was het 4 uur in den namiddag geworden, toen de
order werd gegeven om in het bivouak terug te keerendaar een
gedeelte der troepen reeds van den vroegen morgen in gevecht was
geweest, terwijl een ander gedeelte daaraan na een vermoeiendeu
marsch had deelgenomen, werd het hoogst noodzakelijk de man
schappen eenige verademing te schenken. Daar maken onze krijgers
rechtsomkeert en gaan weder heen waar langs zij gekomen zijn; die
strijd is te wanhopig; tegen een onzichtbaren vijand, die, voor onze
schoten volkomen gedekt, dood en verderf in onze gelederen ver
spreidt, moet men het in 't eind opgeven. Maar ziet, welk eene
beweging in Oesson-Dau, de huizen vullen zich met menschen, de
zooeven zoo stille en doodsche kampong schijnt te herleven, de vijand
vertoont zichonverschrokken aan onze verbaasde blikkende
witte vlag wordt geheschen, het teeken van onderwerping waait
daar voor ons.
Onmiddellijk zond de gouverneur der Molukken den tolk Sao-
Wangsoe naar het hoofd van Oesson-Dau, ten einde deze uit te
noodigen, in het bivouak te verschijnen en de gebruikelijke teekenen
van onderwerping mede te brengen.
