492
Tn stede daarvan verklaart liet hierboven aangehaalde en aan den
keizer Napoleon toegekende vlugschrift, dat op dien datum de troe
pen aan de Saar slechts 100,000 man sterk waren, de onder Mac-
Ma hou vereeuigde troepen slechts 40,000, terwijl Canrobert in het
kamp van Chalons nog slechts beschikte over twee divisiën en de
aankomst zijner cavalerie en artillerie afwachtte.
Niet alleen was het leger onvoltallig, maar de toestand van zijn
materieel wekte bezorgdheid. Sinds den aanvang der mobilisatie had
elke dag te sterker het ongenoegzame en de gebreken van het mili
taire stelsel doen uitkomen.
Bij de oproeping van de reserves en daarna bij hun vervoer had
men eene droevige wanorde waargenomen. De manschappen bevon
den zich in zekere depots opeengehoopt, zonder dat men hen naar
andere plaatsen kon zenden. De spoorwagens konden, volgepropt
als zij warenniet bij tijds het vervoer van de manschappen naar
het depot en daarna van het depot naar den troep volbrengen.
Bovendien waren de vergissingen onvermijdelijk. Door manschappen
te zenden om zich te voegen bij op marsch zijnde regimentenstelde
men er zich aan bloot, dat tal van reserves op punten aankwamen,
waar men omtrent het verblijf van die regimenten onkundig was. Al
de spoorwegstations, en, in de groote steden, al de restaurants waren
vol, en de minister van oorlog zag zich gedwongen bevel te geven
de reserves aan te houdenwaar men hen zou vindenoin hen te
zenden naar de meest nabij gelegene depots.
Doordien in eenige departementen de spoorwegen niemand meer
konden ontvangenis men verplicht het vervoer van reserves geheel
te staken. De bevelhebber der divisie van Marseille telegrafeert
"Negenduizend reserves hier; ik weet niet, waarheen hen te zenden;
"om ruimte te hebben, zal ik hen allen naar Algiers doen vertkenrek."
Een maatregel, dien men echter tijdig wist te voorkomen.
Op dien oogenblik moest ook de majoor-generaal aan den minister
van oorlog doen weten, dat, volgens inlichtingen, ontvangen van de
depots, deze wel reserve-manschappen hadden, maar instructies wacht
ten omtrent de plaats van bestemming, waarheen men hen richten
moest.
In deze wanorde en dezen haast kon het niet missen of de reserves
moesten bij het bereiken van hunne regimenten slechts gedeeltelijk
voorzien zijn van de noodige uitrustingstukkenveldflesschen en tenten
tot beschutting ontbraken hun dan ook meestal.
De trein der regimenten, maar vooral der legerkorpsen, was on-
