292 grootste gedeelte der lle kompagnie tevens medenemende. Ondanks een vreeselijk en welgericht geweervuur, op kleinen afstand door de Franschen onderhouden, volgen de manschappen, zonder een schot te lossen, hunnen chef. De verliezen nemen echter, bij eiken stap voorwaarts, toe; de dappere troep ziet telkens een harer aanvoerders vallen. Het vaan del wordt twee malen getroffenhij die het draagt wordt buiten ge vecht gesteld. Majoor Von Kaisenberg grijpt het vaandel en vervolgt zijnen marsch, doch wordt gelijktijdig door drie kogels doodelijk ge troffen. Luitenant Siemonkommandant der 9e kompagnie, treft hetzelfde lot op het oogenblik, dat hij het vaandel weder opheft; dit wordt daarna door een onder-officier opgenomen. Nog andere officieren sneuvelen; nagenoeg allen worden gewond en buiten gevecht gesteld; maar de troep kan er niet in slagen om zich van de gebouwen mees ter te maken, evenmin als de 5e en 8e kompagnie, die onder ma joor Schaumann, beproefden de positie om te trekken. Wel is waar bereikte, aan de zuidzijde, een gedeelte der 8e kom pagnie het binnenplein van het kasteelwaar zich ook eenige tirail leurs van de 9e kompagnie van het 87e verzamelden; maar op het noorderfront leed al de dapperheid des aanvallers schipbreuk op de onbeklimbare muren en den goed gebarrikadeerden poort. Eene te ruggaande beweging kon slechts nieuwe verliezen veroorzakende manschappen zoeken dus eene schuilplaats in een onbestreken ruimte aan den voet des muurs. Eenige tirailleurs richten hunne schoten op de vensters; anderen brengen stroo, dat zij onder schietgaten aansteken. Op last van den luitenant-generaal Yon Kirchbach die de beweging gevolgd had, deed de luitenant Von Kreckwitz, verscheidene pelo tons vereenigendedeze naar de westzijde van het kasteel optrekken, in de hoopeen hooger punt te bereikenvan waaruit men den vijand meer afdoende kon bestrijden; doch het vuur des verdedigers wordt er maar weinig door verzwakt. Het werd duidelijkdat men slechts succes kon bereiken met behulp der artillerie. Reeds had de generaal Von Kirchbach aan de batterij Haupt den last gegeven, bres te schieten; maar slechts met de grootste inspanning mocht het gelukken, de stukken, dwars door het natte terrein, tegen de steile hellingen op te krijgen, aan de noordzijde van den heuvel gelegen. De uitputting der paarden was oorzaak dat men slechts in stap kon rijden, en daar men, om de uitgekozen plaats te bezetten, een korten flankmarsch moest uit-

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1874 | | pagina 299