279
wedrennen de officieren en de generaals lachende en zich amuseerende
te midden van de soldaten, en dan alle menschen uit den omtrek,
die dit schouwspel komen genieten en in de handen klappen. Dan
zul je al de soldaten van het korps kennen, je zult veel goede vrin
den hebben; het regiment zal een groote familie voor je zijn en je
zult je aandeel hebben van de eerbewijzen, die het ontvangt; je zult
je colonel lief hebben als een tweeden vader, en als je het vaandel
voor de bataillons zult zien verschijnenals de muziek den marsch
van het korps zal spelen, als allen het geweer zullen presenteeren,
zul je je hart voelen kloppen van vergenoegdheid en trots en je zult
over je heele lijf trillen van aandoening. Langzamerhand zul je hart
krijgen voor allesvoor je wapenenvoor je menagevoor deze bin
nenplaats, voor dien trap, voor die muren, en als je op het punt
zult zijn om te vertrekkenals je afscheid zult genomen hebben van
van je kapitein, van je officieren, van je sergeanten, als de andere
soldaten om je heen zullen staan om je voor 't laatst te groeten
als je zult hooren zeggen adieu goede reis denk aan ons dan,
weet je, zal je hart ineenkrimpen, het zal ineenkrimpen als toen je
van huis bent gegaan, en als je eens in de straat bent, zul je je
omkeeren om een laatsten blik te werpen op de vensters van de ka
zerne, je zult stil blijven staan, en als je nog stem genoeg hebt zul
je nog eens zeggen: Vaarwel, o mijn tweede ouderlijk huis, waar
ik zoo veel vrienden heb lief gehad, waar ik zooveel schoone dagen
heb doorgebracht met een gerust gewesten, waar ik zoo dikwijls
gedacht heb aan mijn familie en naar de mijnen gesmacht; vaarwel,
mijn arm bed, vaarwel, mijn goede sergeant; vaarwel, mijn goede
kapiteinvaarwel
//Wat scheelt je?"
De rekruut, ter prooi aan eene levendige ontroering, stond be
wegingloos, hijgende, met vochtige oogendie van een blijden glim
lach schitterden.
//Wat scheelt je?"
Hij deed een poging om de stem terug te krijgenbracht het hoofd
naar beneden en rekte den hals alsof hij een grooten mondvol moest
inslikken, maar hij kon slechts met moeite op gedempten toon en
stootende zeggen:
//Niemendal."
De officier glimlachte.
//Kun je schrijven
