592 lioen slaven, ik offerde ze aan de Unie op, maar hoe kan ik het zwaard voeren tegen Yirginië, waar ik geboren ben?" Den 20sten April vroeg hij aan den Generaal Scott zijn ontslag, met een begeleidend schrijven, waarin hij zijn leedwezen uitdrukte, niet anders te kunnen en te mogen handelen. Een klein gedeelte uit eenen brief, dien hij aan een zijner zusters schreef, kan getuigen, hoe hij gedurende dien tijd geleden heeft; hij schreef onder anderen //Wij gaan een tijdperk van worsteling en strijd te gemoet, dat niet meer te verhinderen is. Geheel het Zuiden is in opstand, waaraan ook Yirginië, na langen weerstand geboden te hebben, deelneemt, en hoewel ik tot "het uiterste het onnoodige van dien toestand bepleit heb, heb ik moeten beslissen wat mij in dit geval te doen stond. Moest ik de wapens tegen mijn geboortegrond voeren of niet Niettegenstaande mijne geheele toewijding aan de Enie, en mijn eer en plichtsgevoel als Ainerikaansch burger, heb ik er niet toe kun nen besluiten den degen te trekken tegen mijne bloedverwantente gen mijne kinderen, tegen mijn land. Ik heb dus mijn ontslag gevraagd, en behalve tot verdediging van mijn bakermat, alwaar ik hoop dat men mijne geringe diensten nimmer zal vragen, zal ik nimmer meer het zwaard voeren. Ik weet dat gij mij veroordeelen zultmaar ik hoop in uwe oogeu daarvoor verontschuldiging te vinden in de overtuiging, en met het bewustzijn, mijnen pligt gedaan te hebben. //Om U te bewijzen, hoe moeielijk die keuze mij viel, zend ik U een afschrift van mijne aanvraag om ontslag ter lezing toe. Ik heb geen tijd om langer te schrijven. God behoede U en de Uwen; dat is de oprechte wensch van Uw toegenegen Broeder." Zooals men daaruit zien kan, beschouwde Lee het als een niet voldoende redenomter wille van het kiezen van eenen republikein- schen president, door ééne partij, zich af te scheiden van de Unie. Dit gevoelen werd ook door vele officieren van het Zuiden gedeeld gewoon, onder de Yanen der Yereenigde staten te strijden, was het ook voor hen moeielijk, het doel van de afscheuring te recht vaardigen en daardoor eene keuze te doen. Hunne besluiten stemden geheel overeen met die van Lee: //Hunne staten riepen hen op, en voor allen en alles moesten zij aan die roepstem ge hoor geven." Door zijn ontslag te vragen wierp Lee niet alleen zijn eigen toe komst weg, maar ook dat van zijne kinderen; daarenboven zou het

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1875 | | pagina 599