606
opmerkelijk, dat daar alles aan pracht en gemak ontbreekt, wat in
Europa bij jde hoofdkwartieren gevonden wordt. Dat hoofdkwartier
bestaat uit zeven of acht tenten, op zeer rotsachtig terrein tegen een
hegje geplaatst; het eenigste, wat men er vindt, is een beekje met
zuiver water, dat langs de tent van den opperbevelhebber loopt. Hier
en daar ziet men eenige transportwagens staan, waarvan de paarden
rondom grazen.
//Geen eerewachten, geen schildwachten, geen menigte adjudanten, die
den toegang tot den bevelhebber verbieden. De officieren van zijn
staf zijn zeer bekrompen gehuisvest, 2 of 3 in een eenmans-tent; zij
mochten geene andere bagage hebben als een klein koffertje; Lee zelf
had er maar een, dat iets grooter was.
//Ieder, die den opperbevelhebber moest spreken, naderde hem met
den diepsten eerbied, maar men beschouwde hem niet zooals de ge
neraals in Europa beschouwd worden; neen, hij was als het ware de
vader van allen.
//Hoewel hij vele materieele verliezen geleden had: Arlington
was onbewoonbaar gemaakt en verbeurd verklaard; White-house door
den generalen staf van Mac-Clellan verwoest bij zijn terugtocht, toch
liet hij zich nooit met minachting uit over de Yankees; integendeel
sprak hij dikwerf met veel lof over zijne oude kamaraden in het fe
deralistisch leger."
De rust, die Lee aan zijne troepen gunde, was niet van langen
duur; Burnside, opperbevelhebber der Noordelijken na Mac-Clellan,
kreeg bevelde vijandelijkheden te hervatten.
Zich niet in een algemeen gevecht willende wikkelen, besloot deze
op Erederiksburg aan te rukken (aan den Rappahanock)dit te be
machtigen ten einde er de winterkwartieren te betrekken, en in het
voorjaar weder aanvallend op te treden.
De uitstekend voor hare taak berekende kavallerie van Lee hield
hem op de hoogte van alle bewegingen des vijandswaarop hij on
middellijk Longstreet liet oprukkenom nog vóór Burnside de hoog
ten bij Erederiksburg te bezetten; hij-zelf zou spoedig volgen.
Arlington was door de federalisten bezet geworden; alles was geroofd en om
vergehaald; van het huis had men eene ambulance gemaakt; het park en de tuin wa
ren tot kerkhof gebruikt, waar meer dan 20,000 soldaten, tot ze'fs onder tegen de
vensters, begraven werden, waardoor het nooit meer bewoond kon worden. Latei-
werd het door het gouvernement te Washington verbeurd verklaard, en nooit aan de
eigenaars terug gegeven.
