611
Hem was de rust wel gegund na zooveel arbeiden.
De smart van Lee was groot. De beide generaals waren innig aan
elkander gehecht. Nog nooit was Lee ijverzuchtig geweest op de
groote wapenfeiten van zijnen onderbevelhebberintegendeel was hij
steeds de eerstedie hem de verdiensten van alle behaalde voordeelen
toeschreef.
Ook Jackson bewonderde en vergoodde als het ware zijn chef. Yol-
gens zijne gewone uitdrukking was Lee een //wondermensch."
Zeker van zijn onderbevelhebber, vertrouwde Lee hem de gewichtigste
geheimen toe. Toen te Erederiksburg een adjudant, uit naam van
Jackson, de bevelen van Lee kwam vragen, antwoordde deze: //Zeg
aan Jackson, dat hij even goed afe ik weet wat hij in dit geval
doen moet.*'
Toen Lee hoorde, dat de toestand der wonden eene noodlottige wen
ding namzond hij hem een ordonnance-ofScier, om zijne beste vriend
schapsbetuigingen over te brengen. "Zeg hem tevens, voegde hij er
bijdat ik God vuriger den ganschen nacht voor zijn behoud ge
beden heb, dan ik het ooit voor mijn eigen deed."
In zijne wanhoop riep hij gedurig: //Jackson kan, Jackson mag
niet sterven."
Maar laat ons tot den slag bij Chancellorsville terugkeeren.
Het verlies van hunnen beminden aanvoerder deed de woede der
overwinnaars ten top strijgen. De dappere generaal der kavallerie
Stuart was gedurende den nacht door Lee reeds gezonden om Jackson
te vervangen. Met de kreet op de lippen: //Wreken wij Stonewall
Jackson", begon de strijd met het aanbreken van den dag op nieuw-
Intusschen bewerkstelligde Lee de vereenigiug van het gros van
zijn leger met dat van Stuart.
Met deze vereenigde macht werd een verwoede aanval op de werken
van Chancellorsville gedaan. Hoewel tot viermalen teruggeslagen, ver
meesterden de geconfedereerden die stellingen. Terwijl alles in den
omtrek brandde, duurde de strijd nog van man tegen man voort.
Eindelijk trok Hooker naar den Eappahanock terugLee wilde hem
nazetten, maar kreeg het bericht dat de divisie, die hij tot verde
diging van Erederiksburg had achtergelaten, met eenen aanval be
dreigd werd.
Hij moest dus daar ter hulpe snellen. Ook daar bracht hij den
vijand met groot verlies tot wijken.
Hooker, al zijne plannen in rook ziende vervliegen, trok achter
