623
meters van de stellingen der geconfedereerden nemen. Die aanval
gelukte, doch toen men meester van de redoute was, ontving men zulk een
verdelgend vuur, dat een terugtrekken noodzakelijk was, met een verlies
van 2000 man. Dit was de laatste offensieve beweging, die het Noord-
Virginisch leger mocht en kon ondernemen. Men moest nu geduldig
het oogenblik te gemoet zienwaarop Grant met zijne overmacht het
kleine leger zoude verpletteren.
Die beslissende dag naderde. Den 29steu Maart 1865 besloot
Grant, in vereeniging met Sheridan, de geconfedereerden op hunne
rechterflank aan te vallen; gelukte die aanval, dan was alles voorde
zuidelijken verloren; om dien aanval af te slaan, had men 3 maal
meer macht moeten hebbendan waarover Lee beschikken kon.
Longstreet en Ewell achterlatende tot verdediging van Petersburg,
rukte hij met 15.000 man infanterie en 2000 ruiters naar het aan
valspunt van zijnen tegenstander, maar die kavallerie was slechts eene
schim bij hetgeen zij vroeger was. Vroeger zoo schitterend, was zij
nu eene vereeniging van onbruikbare paarden en uitgeteerde ruiters.
Het was bijna niet mogelijkde tegenpartijviervoudig in ge
talsterkte, eenen ernstigen weerstand te bieden. En toch was Lee
besloten, tot het laatste toe te volharden. En toch hield de strijd
vier dagen aanwaarin de geconfedereerden slechts zelden een gelukkig
oogenblik hadden.
Den eersten dag had Lee zelf een aanval aangevoerd en was het hem
gelukt, de vijandelijke gelederen te doorbreken; hij dacht nu, zich
eenen terugtochtsweg gebaand te hebbenmaar de tegenpartij was
te sterk, en moest hij achter zijne stellingen wijken. In den morden
van den tweeden April werd de strijd beslist door eenen hevigen
aanval der gefedereerden, waardoor alle werken na eenen hevigen weer
stand in hunne handen vielen. Dat de tegenstand groot was geweest
getuigt het fort Gregg, dat niet over werd gegeven, dan toen er,
van de bezetting van 250 man, slechts 30 overbleven.
De liniën der geconfedereerden waren doorgebroken en de federalisten
trokken de voorsteden van Petersburg binnen.
Lee, wiens hoofdkwartier 2 mijlen buiten de stad was opgeslagen,
koesterde de hoop dat hij zijne stellingen in Petersburg nog tot in
den nacht zou kunnen behoudenom dan heimelijk naar Carolina
terug te trekken. Eene kolonne vijandelijke infanterie rukte ech
ter tegen het hoofdkwartier ophet was in dit geval onmogelijk die
stelling te behouden, en hij trok tot in de werken van Petersburg
