134
had aangebracht, dat met een vierponder en eenige lillas was be
wapend en waaruit hij thans door een vrij ernstig vuur het verder
raderen der troepen trachtte te verhinderen.
Ons geschutvuur bracht dat van den vijand echter spoedig tot
zwijgen, en alhoewel het nog niet gelukt was in de kampong brand
te schieten, besloot de kapitein De Rochement toch tot den storm
overtegaan.
In verband daarmede werden de stukken onder eene bedekking
van 25 man infanterie wat meer vooruit gebracht, niet alleen om
zoo mogelijk aan den ingang der kampong bres te schieten, maar
ook om op deze wijze het avanceeren der troepen te beschermen, dat
aan weerszijden van het geschut zou plaats vinden, ten einde, op een
nader te geven signaal, het front der kampong op de uiteinden
aan te vallen. Dat zelfde signaal zou tevens dienen om het vuren uit
de stukken te doen ophouden.
Door de hulptroepen zouden de noodige fascines en bamboe's
worden aangebracht, voor het geval dat eene passage over de gracht
zou moeten worden daargesteld. Verder moesten zich deze troepen
in het westelijk gelegen bosch verspreidenom de kampong van die
zijde te verontrusten.
Mocht de aanval niet dadelijk gelukken, dan moesten de troepen
op gelijke wijze op de stukken terug trekken, ten einde, op nieuw
vereenigd, zonder verwijl tot eene tweede poging te kunnen overgaan.
Ter zelfder tijd dat de troepen van Priaman naar Narras oprukten,
verlieten Zr. Ms. korvet Pollux en de oorlogsschoener de Vlies: de
reede van Priaman, om ook voor Narras positie te nemen en met
hun vuur onze bewegingen tegen de kampong met kracht te kunnen
ondersteunen.
Op het hijschen van eene roode vlag, dat als teeken hiervoor
was afgesproken, werd het vuur aan beide zijden geopend. Dat van
de schepen bracht aanvankelijk wel eenige vrees te weeg doch ver
oorzaakte weinig schade; het korvet lag te ver verwijderd de schoener
te dicht bijhunne schoten konden dus geene uitwerking hebben,
terwijl ook het vuur uit onze stukken maar weinig effect had.
Nadat echter het geschut meer vooruit was geschoven, ontstond
er eenige beweging in de kampong, waarop onmiddellijk tot den
aanval besloten werd. Op het gegeven sein werd het vuren gestaakt
en dadelijk daarop de stormmarsch geblazen. Moedig en onversaagd
werd de aanval volbracht, officieren en manschappen betwistten elkander
de eer, het eerste de vijandelijke sterkte te beklimmen, en terwijl
