144
drukking toch had de bevolking van het zuiden er toe gedreven, in
het bewind slechts een vijand te zien, aanhoudend en in het geheim
bezig haar te benadeelen om zijne eigene macht te verzekeren. Op
Sicilië werd dit denkbeeld versterkt door- de overtuiging, waarin men
was, dat het bewind zich zocht te wreken op de muiterij van Sep
tember; de meeste gezondheidsvoorzorgen stuitten dan ook bij het
grauw op hardnekkig verzet. De ziekengestichten de ontsmettingen,
de bezoeken der ambtenarenalles werd het voorwerp van het wan
trouwen, den angst en den weerzin van het publiek.
De zieken stemden er slechts in den uitersten nood in toe zich
naar het hospitaal te laten vervoerenals wanneer alle behandeling
nutteloos wasde meesten stierven dan ookwat het volk bevestigde
in de meening, dat de geneesmiddelen vergiftigd en de geneesheeren
moordenaars waren. Men stierf liever verlaten, misdeeld van hulp en
troost. Het denkbeeld van aanstekelijkheid bespottende, bewoonden tal
van huisgezinnen, waarin zieken en gezonden vereeuigd waren, geza
menlijk nauwe en besmette hokken, verschrikkelijke brandpunten van
verpesting. Men verstopte de lijken, hetzij uit weerzin ze op de kerk
hoven begraven te zien zonder kerkelijke plechtigheid, hetzij ten gevolge
van de ongerijmde meening, dat de aan cholera gestorvenen niet voor
goed dood zijn, maar na eenigen tijd in het leven terug keeren, hetzij
eindelijk om het toezicht te ontgaanuitgeoefend over alle familiën,
waar men eenig ziektegeval ontdekte. Men putte zich uit in on
denkbare zorg om de nasporingen van het bestuur op een dwaalweg
te leideu. Soms weerstond men met geweld de ambtenarendie
de reeds in verrotting zijnde lijken uit de huizen kwamen wegvoeren.
De vooroordeelen van den grooten hoop werden onderhouden door
de aanhangers van de Bourbcns en door de clericalen.
Al de dienaren van het openbaar gezag: gendarmes, soldaten,
tolgaarders, werden beschouwd als zooveel vergiftigers. In eenige
streken van Sicilië verdacht men iederen van het vasteland gekomen
Italiaan, elders alle vreemdelingen. Men verspreidde in de straten
en plakte op de muren opruiende proclamaties, die het volk aanhit
sten tot wraak en moord. Dikwijls vergaderde het volk tot een
oploop, gewapend met zeissenpieken, geweren, de straten door
trekkende om de vergiftigers te zoeken en ter dood te brengende
kazernes bedreigende of aanvallende, de woningen der artsen plun
derende, in de apotheken dringende, om alles wat zij bevatten te
te verstrooien of te vernielen. De raadhuizen der gemeenten werden
ingenomen, de papieren en registers verbrand; de nationale vlag werd
