181
inlandsche vorsten. Met een en ander moesten 151 millioen inlan
ders onder de Engelsche heerschappij gehouden wordende Com
pagnie meende, op de trouw van al hare troepen te kunnen rekenen.
Toen den 10llen Mei 1857 de opstand te Meerut, aan den voet van
de Himalaya, uitbrak, was men dan ook geheel onvoorbereid, en
voordat de in de omstreken gekantonneerde Europeesche troepen
gewaarschuwd warenhadden de Sepoys hunne officieren vermoord,
de woningen der Europeanen verbrand en de telegraaflijnen vernield.
De plaats waar de opstand beraamd was en de personen die haar
voorbereid hadden, hebben de Britten niet kunnen ontdekken. Als
oorzaken van den opstand noemt de schrijver1°. eene voorspelling,
dat de regeering van de compagnie slechts 100 jaren duren zoude;
2°. de overdreven verhalen van tegenspoeden der Engelschen in de
Krimdie de hartstochtende haat en de hoop der van hunne be
zittingen beroofde vorsten opwekten3°. de slechte regeling der
belastingen, waarover de schrijver in het breede uitwijdt; eindelijk,
4°. de te haastige hervormingen in den socialen toestand der in
landers waarbij ook hunne godsdienst betrokken was. De in vet
gedoopte patronen deden den beker overloopen. Men zegt dat het
plan bestond, den ÏS^11 Mei in geheel Indië alle Europeesche offi
cieren en ambtenaren te vermoordenzich meester te maken van
de kassen en arsenalen, en den ouden Mohamed Bahadoer, laatste
afstammeling van den Grooten Mogol, te Delhi tot keizer uit te
roepen. De oproeren te Barakpore en Meerut, welke de aanleggers
van dat plan niet hadden kunnen tegenhouden, schudden het bestuur
wakker en voorkwamen dat het complot eensklaps en alle deelen van
Indië tot uitbarsting kwam.
Toen de Gouverneur Lawrence de tijding van het te Meerut ge
beurde ontvingnam hij onmiddellijk de meest doortastende maat
regelen. Eene mobile kolonne doorkruiste het land, en verlamde
den opstand door de Sepoys te ontwapenen en verschrikkelijke voor
beelden te stellen. De overige beschikbare krachten werden zonder
verwijl naar Delhi gezondenwaar de oproerlingen waren terugge
trokken en waar de bewoners, gemeene zaak met dezen makende,
de Europeanen vermoord hadden. De vastberadenheid en het krach
tig optreden van de officieren, die, door den toestand beheerscht,
eene groote verantwoordelijkheid op zich namen redden de Pundjab.
De ontwapening der Sepoys en de executie van veertig opstandelingen,
die voor de monding der kanonnen vastgebonden en aldus doodge
schoten werdendeden alle aarzeling ophouden bij de Seikhsdie de
