250
//Om het voordeel van eene centrale stelling te genieten", zegt
Yon Moltke, //moet men ruimte genoeg hebben om een zijner tegen
standers op een afstand van eenige dagmarschen te gaan opzoeken."
Te Eivoli deboucheeren de korpsen van de generaals d'Ockskay en
Koblos op het plateau, eenige oogenblikken slechts vóór dat het hoofd
der kolonne van Quasdanowitsch zich bij den uitgang van het défilé
van Inconale vertoont, op de rechterflank der Eranschen, en terwijl
Lusignon hem op hunne linkerflank omtrekt. Ofschoon deze drie
korpsen zich allen zeer dicht lij het plateau van Rivoli bevonden,
is de generaal Bonaparte er in geslaagd hen afzonderlijk te bevechten,
hetgeen bewijst, dat von Moltke's leer niet altijd moet gevolgd wor
den. Wij zouden veel overeenkomstige voorbeelden kunnen aanhalen.
Het is ook niet juist te zeggen: //Als een leger op het slagveld
in het front en op de flank wordt aangevallendoet het er weinig
toe, of het op de centrale linie staat; wat een strategische voordeel
was, is een taktisch nadeel geworden". Te Austerlitz had Napoleon
zich van alle zijden laten omsingelen; zoo hij, in plaats van tot
den aanval over te gaan, aan den grond genageld was gebleven,
zoo hij zich had laten overstelpen door het convergeerend vuur zij
ner tegenstanders, zou hij vermoedelijk geslagen zijn geworden, maar
door het initiatief van den aanval te nemenheeft hij partij ge
trokken èn van de strategische èn van de taktische voordeelendie
in het algemeen eene centrale stelling verschaft aan hem, die ze
weet aan te wenden.
Eindelijk, door tusschen twee legers in te dringen, wat Von Moltke
zeer gevaarlijk noemt, heeft Vogel von Ealkenstein, in zijn veld
tocht aan de Main (1866) met 50000 man zijne tegenstanders
verslagen, die er 100,000 tegenover konden stellen.
Door zich gestadig te houden tusschen den prins van Hessen en
den prins Karei van Beieren, is hij er in geslaagd de twee vijande
lijke korpsen afzonderlijk te slaan in twintig achtereenvolgende ont
moetingen.
De overste Van de Velde besluit zijn merkwaardig hoofdstuk met
Bij al de gehechtheid van den overste Van de Velde aan regels, schijnt het
mij toe, dat hij één regel te licht telt, dien von Moltke weet toe te passen, als de
gelegenheid zich aanbiedt: partij te trchlcen van de onbekwaamheid zijns tegenstanders.
Von Moltke cn Vogel von Ealkenstein deden dit beiden. Zij overwonnen, ondanks
de wetenschap in von Moltke's boeken. Zij geleken niet op een Indischen arts, die
liever volgens zijn „wetenschap" in 't graf hielp dan tegen zijn „wetenschap"' te
genezen. Er.
