359
hoorde, dat terugtrok en te midden van eene gedesorganiseerde me
nigte, doch //die weinig bewogen was", moest hij zijne oude kanton-
nementen weder betrekken.
Onder de beschutting van de voor Washington aangelegde werken
begon men thans het moeilijke werk der'reorganisatie. De menschen
waren reeds afgemat en wilden heengaan. Zij werden zoo muitziek,
dat geheele regimenten bij wijze van discipliuairen maatregel naar
Florida moesten worden verbannenen dat Sherman op zekeren dag
het geschut voor zijne eigene brigade in batterij moest brengen, met
de bedreiging, deze met schroot te zullen beschieten.
Op een anderen dag kwam, nadat de troep uit elkander gegaan
was, een officier op hem aangeloopen, met de mededeeling dat hij
naar New-York ging, en de vraag of hij hem daar van dienst kon
zijn. Hoe, antwoordde Sherman hem, gaat gij naar New-York?
Ik herinner mij niet, uw verlofpas geteekend te hebben. Neen,
hernam de officier, maar ik heb geen verlofpas noodig. Ik heb mij
verbonden, drie maanden te dienen; deze tijd is verloopen. Het
gouvernement kan mijne bezoldiging houden, dat is mij onverschil
lig. Ik ben advocaat, ik heb mijne zaken nu lang genoeg verwaar
loosd, en ga heen. Ik merkte op, verhaalt Sherman, dat een
aantal soldaten waren blijven staan om hem te hooren, en ik zag
dat, indien deze officier mij kon trotseeren, zij allen hetzelfde zouden
doen. Ik zeide hem dus droogweg, dat de kwestie van zijn dienst
tijd aan de bevoegde autoriteit zoude worden onderworpen en de
beslissing later bekend gemaakt zoude worden; doch dat hij soldaat
was en moest gehoorzamen totdat hij een behoorlijk ontslag erlangd
had. Indien gij beproeft, voegde ik er bij, zonder vergunning heen
te gaan, is dat een daad van muiterij, en zal ik u doodschieten als
een hond. Gaat thans in het fort terugonmiddellijken
pas op, u er niet zonder mijn last uit te verwijderen. Ik droeg
een kapotjas, en had misschien wel mijn hand in mijn borst. Hij
keek mij onbewegelijk aanaarzelde en ging terug naar het fort.
Eenige uren later ontmoette Sherman den president Lincolndie
in open rijtuig met Seward reed en het kamp wilde bezoeken.
Hij vroeg Lincoln, of deze de soldaten dacht aan te spreken, en
verzocht hemop het toestemmend antwoordalle kreten toe
juichingen en verwarring tegen te gaaner bijvoegende, dat er
al genoeg hoerra geroepen was vóór en na Bull's Run om
de beste troepen in wanorde te brengen. Men had nu behoefte
