377
komen waar de vijand nog eene krachtige poging waagt. Gebruik
makende van een oogenblik, waarop de ruiterij der federalisten is
uitgerukt en deze dus niet van verre gewaarschuwd kunnen worden,
verlaat de geconfedereerde generaal Hood Atalanta met het grootste
deel zijner macht. Snel in den nacht dwars door de bosschen mar-
cheerende, tast hij het leger der Unie in den rug aan. De ver
rassing is volkomen. Terwijl de vijandelijke kavallerie de parken
tracht op te lichten, komt de infanterie, door de bosschen aan het
oog onttrokken, te midden van de kampen der federalisten, de am
bulances, de bivaks der artillerie, en sticht daar groote wanorde.
Macpherson, de rechterhand van Sherman, op 34-jarigen leeftijd tot
het bevel over een legerkorps geroepen, had juist eene samenkomst
met zijn chef, toen het geluid van geschut- en geweervuur in eene
niet verwachte richting het gevaar openbaarde.
Hij springt in den zadeleenige oogenblikken later keert het paard
alleen, geheel bebloed terug, en men brengt het lijk van Macpher
son bij Sherman, wiens hoofdkwartier reeds met kogels is overstelpt.
Het is een hachelijk oogenblik, maar de bevelen worden kort en
duidelijk gegeven. Te gelijk in front en in den rug aangevallen,
houden Sherman's soldaten prachtig stand en weerstaan zij den ruwsten
schokdie het moreel van een leger kan treffen. De vijand trekt
eindelijk met zware verliezen af, de federalen begraven 3200 zijner
lijken op het slagveld. Zijn weerstandsvermogen was uitgeput. De
strijd, die van Chattanooga tot Atalanta was gevoerd en Sherman
27,000 gewonden had gekost, neigde nu ten einde door den val van
laatstgenoemde stad. Sherman, het beginsel in toepassing brengende
dat de krijgskunst voor alles daar in bestaat, dat men nagaat wat
tegenover de tegenpartij mag worden gewaagd, verlaat zijne ge-
meenschapslijnen om zich, met eene stoute beweging, op die des
vijands te werpen. Deze handeling, als onvoorzichtig door zijne on
derbevelhebbers afgekeurdgelukte volkomen en besliste de ontrui
ming van Atalanta, dat dadelijk door den overwinnaar werd bezet.
De val van deze plaats was van veel gewicht; hij had zich zoo
lang laten wachten, dat men er bijna aan wanhoopte. Op hetzelfde
oogenblik scheen Grant voor Richmond schaakmat te zijn. Eindelijk
stond de verkiezing voor een president voor de deur, en de vraag
was of Lincoln, de voorstander van de voortzetting des oorlogs tot
aan de onderwerping van het Zuiden, dan wel de kandidaat van hen
die dadelijken vrede, en daarmede de verscheuring der Unie wenschten,
