432 de Yelde tegengesproken, en dan nog liefst door verkeerd gekozen voorbeelden, namelijk dat van Rivoli, waar de goede uitslag van Bo naparte voor een groot gedeelte mocht toegeschreven worden aan een grooten misslag, door Alvinzi of zijne onderbevelhebbers begaan, die Yan de Velde niet schijnt opgemerkt te hebben, en dat van Austerlitz. De misslag, dien Alvinzi of zijne onderbevelhebbers bij Rivoli be gaan hebben, lag namelijk daarin, dat de onderlinge afstand der aan- valskolonnes te groot was en enkele door groote terreinhindernissen van de anderen afgescheiden waren, waardoor zij elkaar onmogelijk behoorlijk konden ondersteunen. Zoowel in de strategie als op het slag veld moet niet uit het oog verloren worden dat, met verschillende kolonnes opereerende, deze elkaar behoorlijk moeten kunnen onder steunen verliest men dit uit het oog, dan verbrokkelt men zijne strijd krachten. Over den slag bij Austerlitz schrijft Yan de Velde 'het navolgende //Ie Austerlitz had Napoleon zich van alle zijden laten omsin gelen zoo hij (Napoleon), in plaats van tot den aanval over te gaan, aan den grond genageld was geblevenzoo hij zich had laten overstelpen door het convergeerend vuur zijner tegenstanders, zou hij vermoedelijk zijn geslagen geworden, maar door het initiatief van den aanval te nemen, heeft) hij partij getrokken èn van de stra tegische èu van de tactische voordeelen, die in het algemeen eene centrale stelling verschaft aan hem die ze weet aan te wenden." Hoewel dit gezegde van Yan de Velde niet geheel en al onwaar is en men zich meestal uit eene ongunstige positie kan redden door het te rechter tijd aannemen van het initiatief van den aanval, zoo moet echter niet als eene vaste regel aangenomen worden), dat juist het offensieve het middel is om zich uit eene ongunstige positie te redden. In den zevenjarigen oorlog hebben de Oostenrijkers zich altijd uit hunne sterke stellingen doen verdrijven door Drederik den Groote, zelfs indien hunne troepen de overmacht hadden op die der tegenpartij, en dit alleen dewijl zij zich steeds tot de passieve verdediging bepaal den. Doch in den slag bij Leipzig werd Napoleon toch verslagen, in weerwil van zijne actieve houding, en juist omdat het hem aan de noodige ruimte ontbrak om een zijner tegenstanders op een afstand van eenige dagmarschen te gaan opzoeken. Van de Yelde noemt ook dit voorbeeld niet. S.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1876 | | pagina 419