432
de Yelde tegengesproken, en dan nog liefst door verkeerd gekozen
voorbeelden, namelijk dat van Rivoli, waar de goede uitslag van Bo
naparte voor een groot gedeelte mocht toegeschreven worden aan een
grooten misslag, door Alvinzi of zijne onderbevelhebbers begaan, die
Yan de Velde niet schijnt opgemerkt te hebben, en dat van Austerlitz.
De misslag, dien Alvinzi of zijne onderbevelhebbers bij Rivoli be
gaan hebben, lag namelijk daarin, dat de onderlinge afstand der aan-
valskolonnes te groot was en enkele door groote terreinhindernissen
van de anderen afgescheiden waren, waardoor zij elkaar onmogelijk
behoorlijk konden ondersteunen. Zoowel in de strategie als op het slag
veld moet niet uit het oog verloren worden dat, met verschillende
kolonnes opereerende, deze elkaar behoorlijk moeten kunnen onder
steunen verliest men dit uit het oog, dan verbrokkelt men zijne strijd
krachten. Over den slag bij Austerlitz schrijft Yan de Velde 'het
navolgende
//Ie Austerlitz had Napoleon zich van alle zijden laten omsin
gelen zoo hij (Napoleon), in plaats van tot den aanval over te
gaan, aan den grond genageld was geblevenzoo hij zich had laten
overstelpen door het convergeerend vuur zijner tegenstanders, zou
hij vermoedelijk zijn geslagen geworden, maar door het initiatief
van den aanval te nemen, heeft) hij partij getrokken èn van de stra
tegische èu van de tactische voordeelen, die in het algemeen eene
centrale stelling verschaft aan hem die ze weet aan te wenden."
Hoewel dit gezegde van Yan de Velde niet geheel en al onwaar
is en men zich meestal uit eene ongunstige positie kan redden door
het te rechter tijd aannemen van het initiatief van den aanval, zoo
moet echter niet als eene vaste regel aangenomen worden), dat juist
het offensieve het middel is om zich uit eene ongunstige positie te
redden.
In den zevenjarigen oorlog hebben de Oostenrijkers zich altijd uit
hunne sterke stellingen doen verdrijven door Drederik den Groote, zelfs
indien hunne troepen de overmacht hadden op die der tegenpartij,
en dit alleen dewijl zij zich steeds tot de passieve verdediging bepaal
den. Doch in den slag bij Leipzig werd Napoleon toch verslagen, in
weerwil van zijne actieve houding, en juist omdat het hem aan de
noodige ruimte ontbrak om een zijner tegenstanders op een afstand
van eenige dagmarschen te gaan opzoeken.
Van de Yelde noemt ook dit voorbeeld niet.
S.