183 treffen. Die kracht noemt men de levende kracht; zij is gelijk aan het product der massa gewicht van het projectiel en het vierkant der snelheidgedeeld door tweemaal de versnelling der zwaartekracht. De te verkrijgen uitwerking is dus afhankelijk van het gewicht en van de snelheid van het projectiel. De snelheidwaarmede het projectiel treft, noemt men de trefsnelheidde snelheid, waarmede het den vuurmond ver laat, de aanvankelijke snelheid. Daar het projectiel, bij het doorklieven van de lucht, weerstand ontmoet de luchttegenstand genoemd die zijne snelheid gaandeweg uitput, zoo is natuurlijk de'trefsnelheid steeds kleiner dan de aanvankelijke snelheid, en moet men dus deze zoodanig regelendat de eerste voldoende groot blijft. Naarmate de oppervlakte van het projectiel, waarop de lucht haar tegenstand uit oefent, grooter is, naar die mate is die tegenstand ook aanzienlijker; is die oppervlakte bij twee projectielen, van verschillend gewicht, even groot en dus ook de luchttegenstand, die op die projectielen werkt, gelijk, dan zal het zwaarste projectiel het gemakkelijkst dien tegenstand overwinnenhet minste zijne snelheid verliezen. In "t al gemeen verdienen dus daarom reeds zware projectielen de voorkeur boven de lichte. De luchttegenstand wordt echter in sterk toene mende mate grooter indien de snelheid van het projectiel toeneemt, zoodat men bij een zelfde projectiel, door het vergrooten der aan vankelijke snelheid, niet zooveel wint aan eindsnelheid als het geval is zoo men bij dezelfde aanvankelijke snelheid het gewicht der projectielen vergroot; ja zelfs zal de eindsnelheid van een zwaar projectiel dat gelijke oppervlakte aan den luchttegenstand aanbiedt als het lichte op een aanzienlijken afstand van den vuurmond de eindsnelheid van een licht projectiel ver overtreffenook al wordt het eerste met veel kleiner aanvankelijke snelheid afgeschoten. Dit is de hoofdoorzaak van de grootere werking van het getrokken boven het gladde geschut. De projectielen van het getrokken geschut zijn véél zwaarder dan die van het gladde van hetzelfde kaliber de ronde granaat van 12 c.M. weegt ledig 3,8, de puntgranaat 11,8 Kilogr. en dus beter in staat den luchttegenstand te overwinnenzoodat zij dan ookniet tegenstaande zij met veel geringer aanvankelijke snelheid hunnen loop beginnenveel minder snelheid verliezendus grooter afstand bereiken en op die grooter afstanden eene voldoende eindsnelheid behouden In het algemeen komt het er dus maar op aan, het gewicht van het projectiel zoo groot mogelijk te maken, aan dat projectiel de grootst mogelijke snelheid mede te deelen. Niets eenvoudiger dan

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1877 | | pagina 186