210 meer omvang gehad hadzijn leger in het dal van Aosta zou zijn tegengehouden geworden." Men heeft dikwijls den misslag begaan de bergen te verdedigen door het leger te wagen in de passendie ze doorsnijden. Op deze fout was reeds gewezen geworden door den Prins de Rohan (zie een uitvoerig artikel over dezen krijgsman in Deel XII van Sainte- Beuve's Causeries du Lundielk deel is afzonderlijk verkrijgbaar voor drie en een halveu frank.) 11a den gedenkwaardigen veldtocht in Valtelinein het begin der zeventiende eeuw. Immers, men leest in zijn Parfait Capitaine//Een wijs legeraanvoerder zal zich nooit haasten met bergdoorgangen te bewaken, maar liever besluiten, zijn vijand in het open veld af te wachten om hem te bestrijden wat zonderling schijnt voor hemdie er door ervaring den gunsti- gen uitslag niet van heeft gezien." Bonaparte paste dit voorschrift met zeldzaam geluk toe in zijn veldtocht van 1796, en sedert hebben alle krijgskundigen het aan bevolen, met name Jomini, de Aartshertog Karei en Yon Clause- witz. Deze zegt in zijn werk Over den Oorlog: //Wij beweren en wij gelooven het bewezen te hebben, dat, zoowel in de taktiek als in de strategie, de bergen over het algemeen ongunstig zijn voor de verdediging, maar met dat te zeggen spreken wij van de beslissende verdediging, waarvan de afloop het behoud of het verlies van het land in zich sluit. De bergen beperken den gezichtskring en be lemmeren de bewegingen in alle richtingen; zij voeren tot een lij delijke verdediging en verlokkeu tot het dichten van elke opening, waaruit meer of min de cordon-oorlog voortvloeit. Men moet dus zooveel mooglijk met zijn hoofdmacht de bergen vermijden en ze op zijde latenhetzij voorhetzij achter. //Wij zeggen niet, dat Spanje sterker zou zijn zonder zijn Pyre- neëu, maar wij houden vol dat een Spaansch leger, hetwelk zich sterk 5 genoeg gevoelt om een beslissenden veldslag te wagen, beter zal doen met zijn krachten saam te trekken in een stelling achter de Ebro, dan zich te versnipperen in de vijftien défilés der Pyre- neën. Deze bewering nu sluit geenszins de ontkenning van den invloed der Pyreneën op den oorlog in zich. Bovendienhet be sluit, den beslissenden veldslag in de vlakte aan te nemen, sluit in het geheel niet een voorafgaande verdediging van de bergen met on dergeschikte strijdkrachten buiten, een verdediging, die zelfs zeer

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1877 | | pagina 213