154
Sahib was gevallen cn men in geen geval verder moest
voortrukken met eene geringer macht dan twee kompleete
Europeesche regimenten. Op deze tijding werd besloten,
halt te houden en den hoofdtroep in te wachten.
De mededeelingen van Lawrence waren, helaas, maar
al te waar. Men heeft reeds gezien, dat de Nana door
den moord van 27 Juni schandelijk de kapitulatie gc-.
schonden haddie hem meester had gelaten van Cawnpore.
De moordenaars war eg nog bezig met de vluchtelingen langs
den oever der rivier te vervolgen, toen Nana Sahib zich
reeds in zijn kasteel te Bithocr tot Peïshwah liet
uitroepen.
De voorspoed van Nana Sahib kenmerkte zich echter
dooi vele moeielijkhedendaar de Mohammedaansche be
volking van Cawnpore zich niet zonder tegenstand wilde
buigen onder het juk van een Mahratschen vorst, te meer
daar plaatselijke kuiperijen een muselman van hooge ge
boorte daarvoor op den voorgrond stelden.
Bovendien kwam de tijding, dat de Engelschen te Al
lahabad troepen bijeenbrachten om weder offensief op te
treden, de onrust van Nana Sahib nog vergrooten, die,
op de wijze der Oostersche despoten, troost en verstrooiing
begon te zoeken in uitspattingen van allerlei aard.
Langzamerhand kwam de Engelsche legermacht bijeen,
en in de eerste dagen van Juli stonden 1200 man gereed
om weder aanvallend te werk te gaan.
Cawnpore was het doel van den tocht, waarvau liet be
vel was opgedragen aan den brigade-kommandant (gcne-
Dc Peïshwah, „leidsman", een soort president van den machtigen
bond der Mahratten, was gedurende de laatste helft der achttiende eeuw
meermalen de gelukkige tegenstander van de Mongoolschc keizers. De
troon van Dehli werd overleefd door do heerschappij van Bagi Rao, de
laatste der Peïshwahs en aangenomen vader van Nana Sahib. Eerst na
den oorlog der Pandaris gaf hij zich in 1818 aan de Engelsehen over.
