165
middel va» de» weg van Loudianali. Sir Joh» La\vre»ee
ondersteunde die macht zooveel mogelijk, door al zijne Euro-
peesche regimenten er heen te zenden, doch het was te
betwijfelen of de belegeraars zich tot de aankomst van die
hulp zouden kunnen staande houden. De laatste tijdingen,
uit de noordwestelijke provinciën via Bombay aangekomen
en reeds eene maand oud, hadden het treurige feit ver
meld, dat het garnizoen van Agra na een ongelukkig
treffen genoodzaakt was geweest, zich in het fort terug te
trekken. Men wist ook, dat de bezetting van Lucknow in
eene zwakke stelling zonder kasematten en slechts door
eenige veldwerken verdedigd, geheel en al ingesloten was.
Kou men met eeuigen grond de hoop koesteren dat een
handvol Europeanen, belemmerd door vrouwen en kinde
ren, gedurende geruimen tijd aan duizende vijanden het
hoofd zou kunnen bieden? De generaal Havelock had,
wel is waar, Cawnpore hernomen en gepoogd Lucknow
te ontzetten; doch zijne kleine macht was door den over
machtige» vijand genoodzaakt geworden op Cawnpore terug
te trekken.
Het eerste werk van den nieuwen bevelhebber was,
de gemeenschap tusschen Calcutta en Cawnpore, waai
de voorhoede stond, te verzekeren. Allahabad, Ghazipore,
Benares en Dinapore waren tot dusverre in de macht
van de Engelschen gebleven, zoodat de zwakke verster
kingen, die men naar Havelock afzond, zonder veel moeite,
vooral door middel van stoombooten, hare bestemming kon
den bereiken.
Ongelukkigerwijze begon men kort voor de aankomst
van Sir Colin Campbell in JSTeder-Bengalen de terug
werking te gevoelen van de gebeurtenissen te Meerut
cn Dehli, en gaf de bevolking ook daar teekenen van
onrust. Omstreeks de helft der maand Juli had de bri
gade van Dinapore, bestaande uit twee regimenten inland-
