174
was een waar toonbeeld van belangeloosheid en vader
landsliefde. Uit de noodlottige put te Cawnpore doemden
steeds voor ieders oog de verschrikkelijke tafereelen van
dood en ellende op, die hunne ongelukkige landgenooten
hadden ondergaan. De dorst naar wraak had zich van
aller gemoederen meester gemaakt. Een der soldaten gaf
daarvan een eenvoudig doch treffend blijk, door op den
randsteen der put met zijn bajonet te schrijven Remem
ber Cawnpore'Wat kon hen na het aanschouwen
van zooveel leed nog meer treffen!
Yooruit! is dan ook de leus, ter voorkoming dat de on-
gelukkigen te Lueknow een gelijk lot ondergaan. Ja,
vooruitdappere soldaten, opdat niet ten tweede male de In
dische bevolking te Lueknow een put van Cawnpore met
de lijken uwer vermoorde broeders kunnen vullen!
Wordt vervolgd.)
