14
kort te verbreken en op goedkooper wijze over te gaan
tot het indienststellen van permanente (gouvernement-)
ziekentransportschepen, geloof ik, dat de regeering, in
afwachting van eene, mogelijke, toepassing van het hier
boven aangegeven denkbeeld, nog meer verbetering moet
brengen in de regeling van het thans bestaande ziekenver-
voer overzee. Hieraan bestaat behoeftewant wat gebeurt
ei: De zware zieken worden alleen per ziekentransportschip
van Atjeh vervoerd, terwijl de lichtere zieken en de lijders, die
aan zich zeiven kunnen worden overgelaten, met de gewone
van Atjeh varende mailbooten getransporteerd worden.
De stoomschepen, welke Pinang, Singapore, Rioüw en
Muntok o. m. aandoen, zijn soms vol met allerlei passa
giers. Gemiddeld kunnen er met elke mailboot niet
meer dan ongeveer 50 zieken in liet ruim worden ge
borgen, en de overige lijders moeten dan voor het gros
natuurlijk boven op het dek blijven. Yroeger werden geene
zieke koelies en dwangarbeiders per ziekentransportschip
overgevoerd; toen de Sindoro alleen als zoodanig bestond,
bleef dit vaartuig slechts voor militairen gereserveerd en
de pariah's der Indische maatschappij werden met de
gewone mailbooten naar de hospitalen te Padang of
te Batavia, in enkele gevallen ook wel naar Samarang en
Soerabaia, getransporteerd. Sedert is hierin eenige ver
betering gekomen en zullen voortaan, per Sindoro alleen,
ook zieke koelies en dwangarbeiders maar natuurlijk
alleen de zeer zware overgevoerd geworden. Doch dit
blijft onvoldoende, even als de geheele regeling van het
ziekentransport zelve. De wekelijksche maildienst van
Batavia op Atjeh, vice versa, geschiedt beurtelings langs
Sumatra s-A\ estkust en door de straat van Malaka. De
laatste dienst eene veertiendaagsche dus moet tevens
aansluiten bij die van de Engelsche mail van Europa,
via Singapore, naar China, zoodat dan de met zieken van