19 de vaartuigen der trausportvloot, ten einde bij het ver ongelukken van één schip niet voor een totaal gebrek aan munitie of materieel bij het begin der opera- tiën te staan. Permanente magazijn- en munitie- of yivresschepen zijn niet noodig. De wijze van inscheping der verschillende mede te voeren goederen en voorwerpen vereischt vooral van de zijde der officieren van de artillerie, genie en intendance de grootste zorg en oplettendheid. Zoo laadt men b. v. wat nog zoo lang niet geleden is de sche pen niet eerst met debarkementsmiddelen of stormladders, welke altijd bij de hand moeten zijn, en daarna met vivres en medicijnen, om dan bij aankomst in het vijandelijk land het minder noodige soms dadelijk, maar het hoogst noodige eerst 11a een paar dagen tobben en verloren arbeid, beschikbaar te hebben. Zulke fouten zijn gebeurd. Omtrent de paardenschepen behoeft hier niets meer te worden gezegd dan reeds gedaan is. De inrichting daar van, naar het systeem van den majoor der artillerie Feuilleteau de Bruijn, heeft tijdens de laatste overzeesche expeditiën in den Indischen archipel voldaan. Met betrekking tot de hospitaalschepen kan men, ook bij de organisatie van de geneeskundige dienst bij een eskader of flotille der oorlogsmarine, op een gebrek wijzen, dat de meeste natiën gemeen hebben. Die organisatie, welke zeer kostbaar is, beantwoordt zelden aan het doel er van, omdat er gebrek is aan een voldoend aantal officieren van gezondheid, alsmede aan de noodige ruimte aan boord van een oorlogschip, dat in gevecht is, om zieken en gewonden te bergen. Bij een eskader ver volgt J. H. Ferguson, de schrijver van -The Red Cross alliance at sea hoeft elk oorlogschip zijn eigen genees kundig personeel en voorraad geneesmiddelen benevens

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Militair Tijdschrift | 1877 | | pagina 25