89
(Zoo ik mij niet bedrieg, wordt hetzelfde gezegd door
Moltke. Hij deeltgeloof ik, mededat de Russen
hun behoud te danken hadden aan Duitsche tusschen-
komst. R.)
Als een Rijk de macht verloren heeft, zijn eigen grond
gebied te verdedigen tegen een sterken nabuurdie
bedacht is op veroveringen slechts bestaat door vreemde
hulp, is het duidelijk, dat zijn aanzijn het einde nadert.
Maar het is geenszins bewezen, dat die het geval is met
het Ottomanische Rijk. Behalve in 1853 heeft Turkije
nooit eenige buitenlandsche hulp van Europa gehad in
zijn oorlogen met Oostenrijk en Rusland, en wij zijn
in 't geheel niet overtuigddat het onbekwaam is, een
geduchten weerstand te bieden aan elke op zich zelve
staande mogendheid in dit tijdstip.
Ontegenzeggelijk was het zwakste en gevaarlijkste
oogenblik in de geheele geschiedenis van Turkije in
1828, toen Rusland goed vond het aan te vallen. De
Porte was zes jaren lang in een bloedige worsteling ge
wikkeld geweest om den Griekschen opstand te onder
drukken, wat zij te zwak was om te volbrengen. In
1826 besloot Sulthan Makmoed, bedacht op groote burgerlij
ke en militaire hervormingen, die hardnekkig bestreden
werden door velen onder de bevelhebbers zijner eigene troe
pen, tot de ontbinding en uitroeiing van de Janitsaren, dit
ten minste veertigduizend man sterk warende bloem van
het oude Turksche leger.
Het getal manschappendie onder het nieuwe stel
sel waren afgericht ging het cijfer van tachtig dui
zend niet te bovenen dezegesteund door honderd
duizend R.) Aziatische ruiters, maakten de geheele
Turksche strijdmacht uit. De vijandige gezindheid jegens
den Sulthan, opgewekt door zijne niets sparende hervor
mingen was zoo hevigdat geen Bosnisch oppperhoofd
