161
„de groote defectueusheid vande meeste provinciën in het furneren van
„haar quoten in de petitien tot de legerlasten oorzake daarvan is" (1).
Keizer Leopold mocht bij zijne aanspraken in de Spaansche erfenis
op ondersteuning van Groot-Brittannië en de Republiek rekenen. Keur
vorst Frederik III van Brandenburg was voor den Keizer gewonnen door
diens vergunning tot het aannemen der koninklijke waardigheid; op
18 Januari werd hij te Koningsbergen als Frederik I gekroond en kort
daarna door de Republiek als zoodanig erkend. De hertogen Rudolf
August en Anton Ulrich van Brunswijk-Wolffenbuttel weigerden nog
steeds de instelling van een negende keurvorstendom te erkennen. Laatst
genoemde werd ervan verdacht, dat aan zijn hof „een schadelijcke ligue
„werd genegotieerd om onder verscheyde pretexten een corps d'armee
„bveen te brengen" ter behartiging van de Fransche belangen, waarmede
de bisschop van Munster en de landgraaf van Hessen Kassei schenen in
te stemmen. Hunne Hoog Mogenden zonden Mr. Pieter Valkenier
naar Bonn, residentie van den Keulschen keurvorst-aartsbisschop Jozef
Clemens van Beieren, waar hij „in der stilte sal trachten te onderstaan
„off ende wat devoiren van wegen Vranckrijck soude mogen sijn ofte
„nogh werden aengewent om hoochgemelte heer churfurst van den keijzer
„te separeren ende alsoo van sijne ware interessen aff te brengen ende
„die van Vranckrijck te engageren". Zijn broeder Maximiliaan Emanuel
had zich als gouverneur der Spaansche Nederlanden wel aan den nieuwen
koning onderworpen, doch als keurvorst van Beieren nog geen beslissing
genomen. Keurvorst Frederik August van Saksen was voor 't oogenblik
buiten staat om partij te kiezen: als August II, koning van Polen, had
hij op 9 Maart met czaar Peter een nader verbond tegen de Zweden ge
sloten; begin Juli rukte Karel XII van Dorpat naar Riga, trok in het
gezicht der Saksisch-Russische legers de Duna over, veroverde Koerland
en maakte zich gereed om met zijn neef August verder af te rekenen,
hetgeen echter pas in het volgende jaar tot uitvoering kwam (2).
't Kon niet anders of de wederzijdsche belangen moesten tot vernieu
wing van het in 1689 te Weenen tusschen den keizer, den koning van
Groot-Brittannië en Hunne Hoog Mogenden gesloten Groote Verbond
leiden. Het op 7 September 1701 te 's Gravenhage tot stand gekomen
nieuwe verbond hield de bepaling in, dat mocht Frankrijks heerscher
binnen twee maanden nalatig blijven in het verschaffen van voldoening
bezit zou worden genomen van de Spaansche Nederlanden om ze tot een
voormuur van de Republiek te doen strekken; voorts dat in 'talgemeen een
machtsvereeniging van Frankrijk en Spanje zou worden belet. Pruisen,
Denemarken en Hannover waren de eerste mogendheden die tot het
nieuwe groote verbond toetraden. Hunne Hoog Mogenden schreven aan
prins Louis van Baden, den keizerlijken bevelhebber aan den Rijn:
(1) Res. S.G. 3, 8, 11 Juni, 15 Juli, Res. R. v. St. 14 Augustus 1701.
(2) Seer. Res. S.G. 7, 17, 21, 31 Februari 1701.
VII
11
