controleerde hij nog een arbeider, kreeg de overtuiging, met Duitsers te doen te
hebben en ging weder naar de telefoon om op spoed aan te dringen.
Plotseling klonken schoten, de sergeant werd in de borst getroffen, doch was nog
in staat, door de telefoon te roepen: „nu hoor je het, ze schieten al, zorg dat de
brug de lucht in gaat, er zijn 30 man", waarna hij bewusteloos in elkaar zakte,
Bijkomende, zag hij een korporaal dood liggen. Hij richtte zich op, kreeg een
tweede schot, waarna zijn pistool werd afgenomen. Hij zag een der burgers zijn
overall uit doen en een Duitse uniform met zilveren schouderpassanten voor den
dag komen. Voorts zag hij deze en anderen de brug oprennen, terwijl een lt.
mitr. op de spoorbaan werd gezet. Hij kroop door het raam, liet zich de dijk
afrollen en werd opnieuw getroffen. Daarna sprong de brug en de sergeant heeft
zich weten voort te slepen naar de omgeving van de stuw, waar burgers en daarna
een dokter zich over hem ontfermden.
Wat was er gebeurd? De twee korporaals, die de groep buiten de hekken in het
oog hielden, stonden met hun rug naar de twee man, die zich hadden moeten legiti
meren en door de derde korporaal werden bewaakt. Deze twee maakten een ver
dachte beweging, de korporaal riep: „handen omhoog", doch werd meteen neer
geschoten. Daarop begonnen de anderen eveneens te schieten en renden zij naar
de brug. Eén liep naar het wachthuisje en schoot op de sergeant. Een der korpo
raals wilde, toen een Duitser op hem mikte, schieten, doch de patroon ketste. Hij
werd getroffen (in de lever), doch zag een der Duitsers de spoorbrug oprennen.
Gewond en al rende deze flinke korporaal er achter aan, zag de Duitser de naast
gelegen brug opgaan, doch rende door. Hij hoorde een mitrailleur ratelen en kreeg
een schampschot in de knie, doch bereikte de westoever en was nog in staat,
mede te delen, wat er was gebeurd.
Aldaar had de det.C. alles gereed doen maken, om de brug te doen springen
en met de korporaals bij de ontstekingsput een teken afgesproken, waarop zij het
vuurkoord moesten aansteken. Hij had niet aan het telefonisch verzoek van de O.-
oever, om een sectie te zenden, kunnen voldoen daar de C. van de sectie ter plaatse
niet te vinden was geweest en de sergeanten der infanterie niet op eigen gezag
durfden gaan. Toen hij schoten hoorde, de melding van zijn gewonde opvolger door
de telefoon kreeg en enige personen de brug op zag komen, gaf hij het teken: „brug
vernielen", herhaalde dit nog eens en zond een korporaal, toen er niet spoedig
ontploffing volgde. Inmiddels kwam de gewonde korporaal aanrennen, die riep:
„de Duitsers zijn er". De met het springen belaste korporaal had de schoten ge
hoord en zag de korporaal de brug opkomen, die riep: „ik ben gewond, de Duit
sers", terwijl op enige afstand daarachter een tweede korporaal naderde, gevolgd
door Duitsers. De korporaal sneed, daar er geen tijd te verliezen was, 20 cm van
het vuurkoord af en stak dit aan. Hij riep tot de tweede der korporaals: „lopen,
de brug springt". De achter deze aankomende Duitsers wist hij neer te schieten
75
