zichzelf van betekenis was. Villars wilde langs de Donau naar We
nen oprukken, hetgeen verreweg de beste handelwijze geweest zou
zijn. De keurvorst, die naar het schijnt slechts territoriale oogmer
ken nastreefde, was voorstander van een inval in Tirol, waar men de
hand zou reiken aan Vend ome, die hier vanuit Italië insgelijks zou
binnentrekken. Het gevolg was, dat de zo moeizaam bereikte 'con
junctie' voorlopig weer ongedaan gemaakt werd; het Beierse leger
trok naar Tirol, Villars bleef in een sterke stelling tussen Lauingen
en Dillingen het keizerlijke leger onder de graaf van Styrum obser
veren, dat op korte afstand vandaar te Haunsheim stond.
De inval in Tirol ontketende aldaar een volksoorlog, met als eind
resultaat dat de Beiersen het land in Augustus moesten ontruimen
Villars en van Styrum bepaalden zich de eerste maanden tot de ge
bruikelijke schermutselingen, wier enig nut was, de troep niet te
doen vergeten dat het oorlog was en jonge officieren met de krijg
vertrouwd te maken.
Lodewijk van Baden had geen enkele poging gedaan, de Fransen
bij hun mars door het dal van de Kinzig te verontrustentot begin
Juli bleef hij in de linies van Stolhofen, waar sedert Villars' terug
tocht diepe rust heerste. Tallard, die moest beletten dat hij Vil
lars' verbinding met de Rijn afsneed of de keizerlijken aan de Donau
te hulp kwam, maakte het hem evenmin lastig.
Het werd langzamerhand duidelijk, dat de prins van Baden aan de
Boven-Donau belangrijk meer nut kon stichten dan in de linies van
Stolhofen. Begin Juni trok hij derhalve met 16 ooo man derwaarts.
Het commando in de linies werd overgenomen door de generaal
Thungen, terwijl de prins van Baden voortaan aan de Boven-Donau
als opperbevelhebber fungeerde. Half Juli werden de linies bij Weis-
senburg ontruimd en de troepen vandaar deels overgebracht naar die
van Stolhofen, deels naar Landau, dat voortaan de spil was der ver
dediging op de linker Rijnoever. Uit deze tijd van werkeloosheid
dagtekenen een aantal brieven van Goor met mededelingen en
beschouwingen over de oorlog in Duitsland, welke echter voor ons
onderwerp van geen rechtstreeks belang zijn.
Het werd half Juli eer er voor de Hollandse troepen uitzicht kwam
op verlossing uit hun toestand van werkloosheid. Toen ontving Goor
het verzoek van de prins van Baden, om 8 bataljons naar diens leger
te dirigeren, aangezien hij een 'belangrijk dessein' in de zin had. De
Paltsische troepen moesten ter verdediging van het eigen land in de
linies en te Landau blijven, en die van de Westfaalse Kreits mochten
niet verder Zuidelijk gaan dan Stolhofen, vandaar dat slechts de Hol
landse in aanmerking kwamen.
377
