twijfeld minder gelukkig; door de hardnekkige aanvallen op de
rechter vleugel echter is Marsin verhinderd geworden, troepen
naar de plaats waar de doorbraak dreigde, af te zenden.
Karakteristiek voor de toenmalige wijze van bevel voeren is, dat
Marlborough zowel als Eugenius persoonlijk op allerlei plaatsen
in de strijd ingrijpen; zo vindt men ook van Willem iii vermeld,
dat hij zich steeds bevond 'waar het gevaar het grootst was'. Napo
leon placht de slag te leiden van af een centraal punt, waar hij het
slagveld kon overzien, hield verbinding door middel van zijn or
donnansen, en oefende hoofdzakelijk invloed uit door het inzetten
van zijn reserve. In deze tijd, waar de algemene reserve nauwelijks
een rol speelt, zien wij de veldheren, waar het pas geeft, als brigade
commandant optreden, dan hier, dan daar de zaak redderen en door
hun tegenwoordigheid de troepen bezielende leiding maakt nog
telkens plaats voor aanvoering.
Het ontbreken van een sterke algemene reserve drukt meer dan
iets anders zijn stempel op de toenmalige veldslagen. Ook de slag
bij Hochstadt stond, afgezien van colonnes die gevormd werden
voor het bestormen van steunpunten als bij Blenheim, in het teken
der lineaire tactiek. Tallard had slechts het regiment La Yalliere
van 7 eskadrons naar hij zegt als 'une sorte de reserve'. Het heeft
geen belangrijke rol gespeeld, en op het critieke moment waren
geen strijdkrachten beschikbaar om de ontstane gapingen te dichten,
wat het verlies van de slag ten gevolge had.
Bij de geallieerden bestond zij uit 23 eskadrons keizerlijke cava
lerie. Enige eskadrons hiervan zijn naar het schijnt ten Zuiden van
Oberglauheim gebezigd om een aanval van de cavalerie van Marsin
af te slaan, doch overigens zoekt men te vergeefs waar en hoe dit
korps eigenlijk is gebruikt. Sommige schrijvers vermelden het in het
geheel niet, en het inzetten ervan is zeker niet het evenement van
de dag geweest.
Het allervoornaamste resultaat van de slag bij Hochstadt was, dat
Beieren als bondgenoot van Lodewijk xivhad afgedaan. Het gevaar,
dat de keizer door een aanval op zijn erflanden tot het verlaten der
Grote Alliantie zou worden gedwongen, was voorgoed verdwenen.
Hiermee verloren ook Zuid-Duitsland en de Bovenrijn een groot
deel van hun betekenis als oorlogstoneel, welke op de Zuidelijke
Nederlanden en Italië zou overgaan. Het was de eerste der grote
rampen, die de Zonnekoning van zijn voetstuk zouden doen dalen,
en aan Europa de zo vurig gehoopte veiligheid en vrede schenken.
Maar eer het zover was zouden nog vele duizenden op het veld
van eer het leven moeten laten.
470
