taillon, geen één escadron van dat leger bereikt den linkeroever van den Rhijn', al schuilt hierin vermoedelijk wel enige overdrijving, al thans wat het leger van Marsin en de keurvorst aangaat, dat veel minder dan dat van Tallard was gehavend. Wel leed ook dit leger op de terugtocht door het Zwarte Woud nog grote verliezen, vooral door desertie van Beierse troepen, die niet buiten hun land wilden dienen, alsmede door toedoen van de Schwabische boeren en kei zerlijke huzaren. Reeds de 14e ging de keurvorst bij Lauingen over de Donau en marcheerde, na de brug achter zich verbrand te hebben, de volgende dagen naar Ulm, waar ook de resten van Tallards legermacht zich voorlopig verzamelden. Reeds de 17e werd de terugtocht naar de Rijn aangenomen, terwijl inmiddels nog 11 bataljons Beieren uit naburige steden werden aangetrokken, een maatregel, die men beter vóór de slag had kunnen nemen. Veel bagagewagens werden achtergelaten, verbrand of afgebroken om er brancards van te ver vaardigen. In de hoop, de vervolging nog enige tijd op te houden, werd Ulm zo goed mogelijk in staat van verdediging gebracht en de bezetting tot 9 of 10 bataljons versterkt. Het bestuur over Beieren droeg de keurvorst over aan zijn gemalin Theresia Sobieska als regentes x). Nog een ander middel wendde de keurvorst aan om de operaties der geallieerden, van wie hij met recht een krachtige vervolging duchtte, te vertragen: hij begon opnieuw onderhandelingen over een afzonderlijke vrede. Hij wendde zich ditmaal alleen tot Marl borough, wetende dat van de keizer weinig toenadering was te verwachten. Tegelijkertijd begon ook de keurvorstin besprekingen, die het behoud van het haar toevertrouwde stamland ten doel hadden. Marlborough stond niet afwijzend tegenover de aan biedingen van de keurvorst. Deze begreep echter aldra, dat hij de onderhandelingen, welke kwalijk verenigbaar schenen met zijn positie tegenover de Franse koning, bij wie hij eerlang als vluchte ling zou moeten verschijnen, beter aan zijn gemalin kon overlaten. Hij trok zich derhalve voor zijn persoon terug, na de keurvorstin gemachtigd te hebben, voor het weerloze Beieren die voorwaarden te bedingen welke bij de fatale strategische situatie nog waren te verkrijgen 2). In het kamp bij Hochstadt hadden reeds de 1 ^e de beide overwin nende veldheren tezamen met Wratislaw geconfereerd aangaande de verdere operatiën. Terecht kwamen zij tot het besluit, zich niet 1) 'Feldzüge' VI-^34 vlg. 2) Id- £43S4S- 472

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

NIMH | 1956 | | pagina 504