Francisco Ronquillo, aan wie de Franse maarschalk Joffreville
was toegevoegd, een vierde door de markies van Villadarias,
gouverneur van Andalusië, ten Zuiden van die van T'serclaes, en
een vijfde door de hertog van Hijar van uit Calicië in de provincie
Tras os Montos x).
De 3e Mei kwam de koning te Alcantara bij het door Berwick
aangevoerde hoofdleger; de 4e begon de opmars.
Het succes was boven alle verwachting. De grens vestinkjes Salva-
tierra, Segura, Pena Garcia, Rosmaninhal, en enige andere, werden
alle door de Portugese bezettingen binnen een, twee of drie dagen
overgegeven. Idanha Nova en Monsanto werden stormenderhand
genomen. Hoewel geen van alle op moderne wijze versterkt, had
den zij toch, alleen reeds door een beschieting met artillerie af te
wachten, aanzienlijk oponthoud kunnen bezorgen. Volgens inlich
tingen, waarover Fagel beschikte, hadden de Fransen slechts 9
stukken en 3 mortieren; zij behoefden ze echter nagenoeg niet te
gebruiken. Grote ontsteltenis heerste natuurlijk in Lissabon. Een
veldleger was aan Portugese zijde niet aanwezig; alles was in kleine
detachementen opgelost.
Van de Nederlandse troepen stonden, toen de inval plaats greep,
de bataljons van Welderen en Noyelles bij Guarda; de vier
overige onder Fagel bij Castel Branco, een belangrijk punt in de
hoofdaanvoerweg, die van Abrantes over Villa Velha naar Guarda
en Almeida liep. De stad was slechts door een antieke muur zonder
gracht omringd; tegen de muur gebouwde huizen en dominerende
kerktorens buiten de stad verminderden nog de verdedigbaarheid.
De Nederlandse ruiterij schijnt op verschillende plaatsen bij de
Portugese te zijn ingedeeld geweest.
De vier bataljons van Fagel, waarbij enige cavalerie, waren de
enige hinderpaal voor de vijand op de weg naar Abrantes. Allerwege
vroeg de Hollandse generaal om bijstand, doch overal werd hij met
mooie woorden afgescheept.
Van een ernstige verdediging van Castel Branco kon onder deze
omstandigheden geen sprake zijn, en evenmin van het opnemen
van de strijd tegen de Frans-Spaanse hoofdmacht; de enige mogelijk
heid was het voeren van een vertragend gevecht, in de hoop dat
inmiddels aanrukkende Portugese troepen het evenwicht zouden
herstellen. Tot overmaat van ramp was Fagel nog genoodzaakt, zijn
kleine macht in tweeën te splitsen. Van Castel Branco voerden
namelijk twee wegen naar Abranteseen Noordelijke over Sarzedas,
Berwick Dl I-236/237; Oestr. Mil. Zeitschrift 136; Quincy IV-402.
£13
