bevelhebber, wilde, in overeenstemming met de wens van het
Britse gouvernement, naar de kust van Piëmont zeilen, ter onder
steuning van de hertog van Savoye, wiens vesting Nizza met een
beleg werd bedreigd. De prins van Hessen drong daarentegen sterk
aan op een operatie op de kust van Catalonië, in de hoop, Barce
lona, waarbinnen hij verstandhouding onderhield met aanhangers
van de Habsburgse koning, tot opstand te brengen. De koning van
Portugal ten slotte zag node de kusten van zijn land ontbloot, en
diende krachtige protesten in te Londen en Den Haag tegen de af
vaart der vloot, die volgens zijn zeggen tegen de gesloten tractaten
inging.
Bij de controversen, welke zich herhaaldelijk voordeden, verkeer
den de Nederlandse bevelhebbers in een weinig aangename positie,
doordat zij veel minder dan de Britse contact hadden met de rege
ring, en dus van haar bedoelingen en wensen onkundig waren. De
Engelse admiraal ontving vrij geregeld orders of aanwijzingen uit
Londen, zonder dat werd meegedeeld, of deze al of niet in overleg
met de Staten waren ontworpen. Meestal kwam het er dientenge
volge op neer, dat de Hollanders, zich, hoewel met tegenzin, naar
de bevelen van de Britse admiraal voegden. Ter zee was in het alge
meen de verstandhouding tussen de twee zeevarende naties weinig
vriendschappelijkde oude vijandschap komt nog telkens om de
hoek kijken, en veel klagen onze zeelieden over Engelse aanmatiging.
Het was een van hoger hand opgelegde samenwerking tussen twee
partijen, die het betreurden, elkaar niet te kunnen bevechten. Te
land vertoont de toestand wat dit aangaat een ander beeld. Er was
veel verschil van mening tussen onze generaals en Marlborough,
men hekelde de inhaligheid van zijn assistent Cadogan, soms wordt
ook over losbandigheid van Engelse troepen geklaagd, doch men be
merkt niets van antipatie tegen de Britten als zodanig of omgekeerd.
Te velde hadden beide naties elkaar zelden bestreden; integendeel
waren van oudsher in het Staatse leger Engelse en Schotse regimen
ten, welker officieren en soldaten, deels met Nederlanders verzwa
gerd, met deze in de beste verstandhouding leefden. Voorts waren
te land de Nederlanders in de meerderheid, terwijl onze zeelieden
zich moesten verzoenen met de bittere gedachte van naar de tweede
plaats te zijn teruggedrongen. Een en ander verklaart voldoende
het verschil dat men in dit opzicht tussen zee- en landmacht kan
waarnemen.
Het was op aandrang van de prins van Hessen-Darmstadt, dat
Rooke toestemde in een bezoek aan Barcelona. De 30e Mei werden
dicht bij de stad x 200 Britse en 400 Nederlandse mariniers aan land
5*5
