één Spaans bataljon en twee regimenten Britse dragonders betrok
ken een kamp in de nabijheid. De eerstvolgende drie weken verlie
pen met beraadslagen. De generaals waren namelijk alle van mening,
dat een beleg van Barcelona met de beschikbare krachten onbegon
nen werk was. Waarschijnlijk had men zich wederom gevleid met
de hoop, dat aanstonds een opstand zou uitbreken, die een beleg
overbodig zou maken, anders is moeilijk te begrijpen, waarom men
zich geen rekenschap van de bezwaren gaf alvorens tot de landing
over te gaan.
Gelukkig was ook Karel iii aan land gegaan, om zich als de toe
komstige souverein aan den volke te vertonen, en de koning
weigerde ten enenmale, zich weer in te schepen zonder dat althans
een poging was gedaan om zich van een of andere stad in Catalonië,
het gewest waarop alle verwachtingen waren gebouwd, meester te
maken. Ook lord Peterborough en vooral de prins van Hessen-
Darmstadt oefenden grote aandrang in dezelfde richting, doch zij
konden, bij het heersende krijgsraden-systeem, tegen de unanieme
opinie der generaals weinig beginnen. Deze stelden voor, de troepen
maar weer in te schepen en naar Piëmont te varen, om te zien of
men daar iets kon uitrichten, doch dit weigerden de vlootvoogden,
om reden, dat het seizoen, nu drie weken met delibereren waren
verbruikt, te ver was verstreken. Wel wilden zij, gelijk Koning
Karel voorstelde, naar Tarragona varen, waarheen het leger dan
ook zou marcheren, om deze stad in te nemen en als operatiebasis
te gebruiken.
Ten einde raad besloten Peterborough en Hessen-Darmstadt,
de knoop door te hakken en, zonder de generaals te raadplegen of
zelfs mededeling te doen, een onverhoedse aanval te beproeven op
het fort Montjouich, een groot en sterk buitenwerk, ten Zuidwesten
der stad op een bijna 200 m hoge rots gelegen.
In de avond van de 13e September marcheerden de twee genoem
de veldheren met 'een goed detachement' uit het leger; storm
ladders en andere 'instrumenten' werden meegenomen. Omstreeks
het aanbreken van de dag bereikte men het fortlater dan bedoeld
was. De verdedigers bleken te zijn gewaarschuwd, en waren geheel
op de aanval voorbereid. De tegenstand was dan ook onverwacht
hevig. Twee maal werd een bestorming afgeslagen; eerst bij een
derde poging, waarbij Peterborough met een piek in de hand zijn
mannen voorging gelukte het, de buitenwerken te veroveren, waar
na de bezetting op het binnen het fort gelegen kasteel terugtrok.
Tot grote spijt van een ieder was de prins van Hessen-Darm-
stadt gesneuveld door een schot in de dij, waaraan hij in korte
660
