HOOFDSTUK IX
DE CAPITULATIE
Zoals reeds in Hoofdstuk IV werd vermeld, ontving C.-Stg.Hd. op 14 Mei te
omstreeks 17.00 het bevel de strijd te staken, de troepen, die in aanraking waren
met de vijand, de wapens te doen neerleggen nadat een parlementair deze opdracht
aan de vijand had medegedeeld en voorts wapens, munitie en materieel voor zover
als mogelijk onbruikbaar te maken of te vernietigen, hetwelk in het bijzonder gold
voor het kustgeschut, dat immers front west maakte.
Uit de verschillende dagboeken en rapporten blijkt, hoezeer men aanvankelijk
aan de juistheid van het bericht twijfelde en hoe terneergeslagen men was toen het
bericht onomstotelijk werd bevestigd. De Wonsstelling was weliswaar gevallen,
maar op alle overige fronten was de Stelling van Den Helder volledig intact.
Van de gebeurtenissen elders, welke de Opperbevelhebber tot zijn besluit hadden
gedrongen, droegen de troepen uiteraard geen kennis. Het was een tragisch ogen
blik, dat door commandanten en troepen slechts met moeite werd verwerkt.
Voor het Detachement Kornwerderzand in het bijzonder was het bevel tot het
neerleggen van de wapens een harde slag en allen kregen het te kwaad toen de
kapitein, vergezeld door twee sergeanten, met de witte vlag de vijand tegemoet
ging. Het was reeds duister toen hij terugkwam. Zijn plaatsvervanger liet de troep
op de spuisluizen aantreden, teneinde deze aan hem te presenteren. Toen de
auto's, waarin hij en enige Duitse officieren waren gezeten, de versperring naderden
werd het grote zoeklicht ontstoken en aldus in het felle licht naderde deze com
mandant zijn troep. De Duitse officieren hielden zich op enige afstand. Voor de laat
ste maal weerklonken de bekende commando's, welke voortreffelijk werden uit
gevoerd als hulde aan de commandant, die zo rustig en kalm zijn mannen had aan
gevoerd en door zijn voorbeeld had bezield. Onder het schijnsel van het zoeklicht
werd hem het detachement gepresenteerd en hij sprak een afscheidswoord tot de
240 man, die tot het laatste ogenblik hun plicht hadden gedaan en die gedurende
zo lange tijd op Kornwerderzand lief en leed samen hadden gedeeld1).
Inmiddels had te Den Helder een gebeurtenis plaats, welke sterk overeenkwam
met de omstandigheden, waaronder het bombardement van Rotterdam plaats
vond2). Te 20.15 verschenen ongeveer 30 Duitse vliegtuigen, waarvan slechts
enkele bommen uitwierpen tot een totaal van 30. Ook beschoten zij troepen in de
omgeving van de stad. Het bombardement duurde zeventig minuten en daar de
Nederlandse troepen niet meer vuurden, hadden des vijands vliegers vrij spel. Zij
doodden 22 Nederlanders en verwondden er 26, burgers en militairen tezamen
91
0 De Detachementscommandant, kapitein der infanterie C. F. J. Boers, zette na de capitulatie de
strijd ondergronds voort; hij viel voor het vuurpeloton van de vijand te Sachsenhausen (D.) op
3 Mei 1942 als slachtoffer van het eerste z.g. O.D. „proces" Groep Westerveld. Teneinde de her
innering aan hem levendig te houden, is op een der kazematten te Kornwerderzand een gedenk
plaat aangebracht.
2) Zie Hoofddeel III/Deel 4. Onderdeel C „De strijd om Rotterdam".
