punt van de Duitse opmars-as in handen te krijgen, over veel minder troepen
beschikken dan onder de gegeven omstandigheden mogelijk zou zijn geweest,
Door de in het Zuidfront geslagen bres rukten de 9e Pantserdivisie en de SS-
Standarte Adolf Hitler naar Rotterdam-zuid op. Zij werden met de 7e Vlieger
divisie en de naar Moerdijk in opmars zijnde 254e Infanteriedivisie verenigd tot
het XXXIXe Legerkorps, waartoe een Legerkorpscommandant met zijn staf
waren aangetrokken.
Op 14 Mei stelden deze troepen zich in Rotterdam-zuid gereed voor de aanval
op Rotterdam-noord, doch vóórdat deze was ingezet werd, terwijl onderhandelin
gen over de overgave van de stad nog gaande waren, Rotterdam uit de lucht
gebombardeerd en het centrum in de as gelegd. Als gevolg hiervan en de gedwongen
terugtocht van het Veldleger op het Oostfront van de Vesting Holland, waar de
inundatiën nog niet voldoende waren gesteld en waar ook Utrecht door de Duitsers
met een bombardement werd bedreigd, zag de O.L.Z. zich genoodzaakt bevel te
geven tot het neerleggen van de wapens.
Doch ook zonder het bombardement was de vermeestering van Rotterdam te
verwachten geweest en daarmede de val van de Vesting Holland.
Desalniettemin is op verscheidene plaatsen vastberaden en met ere gestreden.
Zoals uit Bijlage XIV blijkt, zijn op het Zuidfront en in de Alblasserwaaid
gesneuveld of aan de bekomen verwondingen overleden20 officieren, 38 onder
officieren (waaronder 8 adjudanten-onderofficier, vaandrigs en kornets), 16
korporaals en 184 soldaten, in totaal 258 militairen, terwijl volgens gegevens in
1940 ongeveer 500 militairen werden gewond.
Uit Bijlage XV blijkt, dat voor betoonde dapperheid 107 militaire onderschei
dingen zijn toegekend, n.l. 7 Militaire Willemsorden, 21 Bronzen Leeuwen, 75
Bronzen Kruizen en 4 Kruizen van Verdienste.
De Duitse verliezen zijn niet bekend; wel werd in 1940 van Duitse zijde ver
nomen, dat hun verliezen, in het bijzonder door artillerievuur, aanzienlijk waren.
228
